Δανείζομαι τον στοίχο αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, από την ευχή του μεγάλου μυστηρίου του γάμου για να προβώ μαζί σας σε μια συνειδησιακή διαλεκτική, ώστε να εξετάσουμε αλλά και να επαναπροσδιορίσουμε το ζέον ζήτημα «γάμος – παιδοποιία». Μήνες τώρα σιγοψιθυρίζετε για το θέμα αν και υπό ποιες συνθήκες μπορούν ή έχουν το δικαίωμα τα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν και να αναθρέφουν παιδιά.
Τα διάφορα lobbies των gay και των lesbian θεωρούν ότι οι συνθήκες έχουν πλέον ωριμάσει, αφού μια σειρά «άνομων» νομοθετικών διατάξεων έχει ψηφιστεί από την παρούσα κυβέρνηση ή και από τις προηγούμενες, στο πλαίσιο του εκμοντερνισμού της Ελλάδας.
Μια τέτοια πρακτική σίγουρα φαντάζει ως κοσμοθεωρία αφού και όλες οι δομές του παρελθόντος φάνηκαν ελλιπείς και ανεπαρκείς για την ανθρώπινη αξία και ελευθερία. Το ανδρόγυνο που ήταν ως τώρα ο πυρήνας που εγέννα και έτικτε κάθε άνθρωπο θα αναθεωρηθεί αφού ο τοκετός τώρα περνά σε χέρια ομόφυλων ζευγαριών.
Ας μην μπούμε όμως στο κατά πόσον είναι υγιές φαινόμενο η ομοφυλοφιλία και τι την υποκινεί . Έχουν ακουστεί πολλές φωνές από άλλους οι οποίοι τεκμηριωμένα και μη έχουν διαλαλήσει τις θέσεις τους. Το προκύπτον ζήτημα είναι αν και κατά ποιον τρόπο επιτρέπεται τα ομόφυλα ζεύγη να υιοθετούν και να ανατρέφουν τέκνα.
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν να δούμε και να παρατηρήσουμε τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει.
Στη φύση είναι αδιανόητο να δούμε τέτοια νοσηρά φαινόμενα, αφού η Σοφία του Κτίστου δεν προνόησε για κάτι τέτοιο. Κάθε παιδί είναι το αποτέλεσμα της ενώσεως του ανδρογύνου το οποίο έκτοτε αναλαμβάνει να μεγαλώσει και να προστατέψει τα νέα μέλη και να τα αναδείξει ως άξιος και ικανούς πολίτες στην κοινωνία.
Σ’ αυτό ακριβώς συναντούμε μια ιδιότυπη αντίφαση, αφού όλοι οι κοινωνικοί επαναστάτες του σήμερα αγωνίζονται να διεκδικήσουν φυσικά δικαιώματα και ελευθερίες ενώ η εν λόγω απαίτηση τους είναι αφύσικη μιας και ούτε με λήψη γενετικού υλικού και με τεχνική του «σωλήνα» δεν μπορεί να προκύψει απόγονος τους. Οπότε η φύση παραμερίζεται και προέχουν τα δικά τους συμπλεγματικά απωθημένα.
Η υιοθεσία αιώνες τώρα ήταν για άκληρα φυσιολογικά ζεύγη, για να αποτινάξουν από πάνω τους τον «ονειδισμό της ατεκνίας». Επίσης και κάποιοι φιλεύσπλαχνοι τυπικά ή άτυπα ενίοτε υιοθετούσαν κατά κάποιο τρόπο απροστάτευτα και θεωρούσαν την πρακτική αυτή μεγάλη ευλογία για τους εαυτούς τους.
Οι ομοφυλόφιλοι όμως είναι ακατάλληλοι για υιοθεσίες και οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Κάποιος εκπρόσωπος τους είπε μάλιστα θέτοντας το σαν δίλλημα «είναι δηλαδή καλύτερο να μεγαλώνει ένα παιδί με πατέρα αλκοολικό και μάνα δυστυχισμένη παρά μέσα σ’ ένα ζεύγος ομοφυλοφίλων ».
Ο κύριος αυτός εσκεμμένα άντλησε ένα ακραίο παράδειγμα από την Ελληνική οικογενειακή πραγματικότητα για να υπερτονίσει την «ανωτερότητα» που τον εξυπηρετεί. Ο κύριος αυτός δηλαδή με γνώμονα την «ομοφυλόφιλη αλήθεια» απέκρυψε την αρμονία που επικρατεί στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνικών νοικοκυριών για να παρουσιάσει αυτών και τους όμοιους του λευκάς περιστεράς και ιδανικούς γονείς.
Έπειτα ας σκεφτούμε ένα παιδί που θα μεγαλώνει σ΄ένα τέτοιο περιβάλλον. Οι πρώτες λέξεις που ψελλίζει κάθε μωρό «μαμά» και «μπαμπά» θα πρέπει να εξαλειφθούν . Ήδη έχουν εμφανιστεί οι όροι γονέας Α και Β. Ότι δηλαδή τρυφερό, αγνό και ανυπόκριτο έχει γεννήσει η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να καταργηθεί χάριν της προόδου και της Ε.Ο.Κ. όπως θα λέγαμε λίγα χρόνια νωρίτερα.
Σκεφτείτε επίσης τι τρομακτικές εμπειρίες και τι βιώματα θα αποκομίσει ένα παιδί ζώντας στο ομόφυλο περιβάλλον. Η ψυχολογική ζημιά θα είναι τόση που οι παιδοψυχολόγοι θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Κάθε παιδί ενστικτωδώς αναζητεί και επιζητεί πατέρα και μητέρα και αντιστρόφως.
Το ποιο τραγελαφικό είναι και η προκοπή η προθυμία που δείχνει η πολιτεία ώστε να διευθετήσει το θέμα. Όλα εξάλλου λειτουργούν σαν Ελβετικό ρολόι και το μόνο που απέμεινε είναι το εν προκειμένω. Οι σοφές κεφαλές του τόπου μας είναι προθυμότατοι μόνο για τέτοιες ατζέντες θεματολογίας γιατί οι υπόλοιπες είναι καυτές πατάτες.
Ποιοι άραγε θέτουν τέτοια ζητήματα και τι σκοπούς καλούνται να εξυπηρετήσουν ; Πως γίνετε να παραβλέψουν την πραγματικότητα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους τόσους αιώνες και να καινοτομήσουν με τον ποιο άκυρο και άκαιρο τρόπο ;
Είναι δυνατόν η παιδοποιία και η καλλιτεκνία να εκπίπτουν και να γίνονται αντικείμενα βδελυράς διεκδίκησης ;
Ο Αναστάς Κύριος
ός εκάλεσε τα παιδία ελθείν προς Αυτόν συγχωρήσαι ημίν.
Αρχιμανδρίτης Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιος Μισσός
