Ο Άγιος ιερομάρτυς Παγκράτιος καταγόταν από την Αντιόχεια. Διδάχτηκε την πίστη στον Χριστό από τον απόστολο Πέτρο και χειροτονήθηκε από τον ίδιο επίσκοπος Ταυρομενίου.
Ο Παγκράτιος, μετά την χειροτονία του, έπρεπε να μεταβεί στην επισκοπική του επαρχία, στο Ταυρομένιο της Σικελίας. Κατά θεία λοιπόν οικονομία συνάντησε δύο ναυτικούς, τον Ρωμύλο και το Λυκαονίδη .
Αυτοί ήταν καλοπροαίρετοι άνθρωποι και μόλις άκουσαν από τον Άγιο για τον Χριστό, ασπάσθηκαν την χριστιανική θρησκεία. Οι ναυτικοί δε αυτοί ήταν από την Σικελία και επρόκειτο να επιστρέψουν εκεί με τα πλοία τους. Έτσι ο Παγκράτιος επιβιβάστηκε σε ένα από αυτά και πήγε στη Σικελία.
Όταν ο Άγιος έφτασε εκεί, εξαφάνισε τα αγάλματα και τους ναούς του Φάλκωνα, του Λύσσωνα και των άλλων δαιμόνων.
Επίσης κατόρθωσε να προσελκύσει στην πίστη του Χριστού τον ηγεμόνα του τόπου Βονιφάτιο. Και όχι μόνον αυτό· αλλά τον έκαμε επιπλέον να χτίσει και εκκλησία για τις ανάγκες των χριστιανών της περιοχής.
Ο Άγιος Παγκράτιος είχε προικιστεί από το Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Έτσι, θεράπευε κάθε ασθένεια, με αποτέλεσμα να προσέρχονται καθημερινώς στην πίστη του Χριστού πολλά πλήθη ανθρώπων.
Οι άνθρωποι αυτοί δε βαφτίζονταν από τον ίδιο τον θαυματουργό Άγιο και με τον τρόπο αυτό, εισέρχονταν επίσημα στους κόλπους της Εκκλησίας.
Ο άγιος ιερομάρτυς Παγκράτιος θανατώθηκε με πέτρες και μαχαίρια από οπαδούς της αιρέσεως του Μοντανισμού, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του ηγεμόνα Βονιφάτιου, ο οποίος τιμούσε ξεχωριστά και προστάτευε τον Άγιο.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Θείας πίστεως
Κράτος ἔνθεον ἠμφιεσμένος ἐκ τῆς χάριτος τοῦ κορυφαίου ἀποστόλων ζηλωτὴς ἐχρημάτισας· καὶ ταῖς ῥοαῖς τῶν αἱμάτων, Παγκράτιε, τὴν ἱερὰν διπλοῒδα ἐφοίνιξας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
