Ἑορτή τῆς Ἁγίας Δεσποίνης Θεοτόκου
Λουκᾶ ι΄39-42, ια΄ 27-29
«Ὑπό τήν θείαν Σκέπην »
Ὑπάρχουν περίοδοι στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν ἤ Ἐθνῶν κατά τήν διάρκεια τῶν ὁποίων ἀντιμετωπίζουν θανάσιμους κινδύνους. Τό βάρος τέτοιων θλίψεων πού εἶναι πολλές, φορές πολύ μεγαλύτερο ἀπό τίς δυνάμεις πού διαθέτουν προκαλεῖ ἀπελπισία ἀκόμη καί γιά τήν ζωή. Κι ὅμως ὁ Θεός σώζει καί τούς ἀνθρώπους καί τά ἔθνη ἀπό τέτοιους θανάσιμους κινδύνους.
Ἀπολαμβάνοντας οἱ ἄνθρωποι καί τά ἔθνη τήν θεία σωτηρία, τήν σωτήρια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τους, μποροῦν νά ἠσυχάζουν. Ὁμολογοῦν μέ παρρησία ὅτι: «ἐλεήμων ὁ Κύριος καί δίκαιος καί ὁ Θεός ἡμῶν ἐλεεῖ» (Ψαλμ. 114,4). Καί προσκαλοῦν τήν ψυχή τους : «Ἐπίστρεψον ψυχή μου εἰς τήν ἀνάπαυσιν σου, ὅτι Κύριος εὐεργέτησέ σε, ὅτι ἐξείλετο μέ ἐκ θανάτου, τούς ὀφθαλμούς μου ἀπό δακρύων καί τούς πόδας μου ἀπό ὀλισθήματος» (Ψαλμ. 114,6-7).
Ἔναντι ὅλων τῶν θείων δωρεῶν καί ἐνεργημάτων οἱ εὐεργετηθέντες διαλαλοῦν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. τήν φιλανθρωπία του, τήν δικαιοσύνη του, τήν παντοδυναμία του, τήν ἀλήθειά του καί τήν σοφία του. Αὐτό πράττομεν καί ἐμεῖς σήμερα. Τοῦτο ὀφείλουν νά πράττουμε πάντοτε εἰς τήν ζωή μας. Νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό καί Πατέρα μας «Πάντοτε καί γιά ὅλα». Θυμόμαστε τόν πειρασμό καί τήν δοκιμασία στήν ὁποία εἰσήλθαμεν «κρίμασιν οἷς Κύριος οἶδε» πρός 70 ἐτῶν περίπου. Θυμόμαστε τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος σκέπασε καί προστάτευσε τό εὐσεβές ἡμῶν Ἔθνος, ὅταν τό περικύκλωσαν ἐχθροί καί ἐπίβουλοι ἀπειλώντας το μέ ἀφανισμό. Ἀπ’ ὅλα αὐτά μᾶς ἔσωσε ὁ Κύριος, ἡ πρεσβεύουσα ὑπέρ ἡμῶν Παναγία Μητέρα του.
Γι’ αὐτό καί διερωτόμαστε : «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων» Καί ψάλλομεν μέ εὐχαριστίας «Τῆς σκέπης σου Παρθένε ἀνυμνοῦμεν τάς χάριτας».
Σήμερα ὅμως μᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία ὄχι μόνο νά ἀναπολήσουμε ἐκείνη τήν περίοδο τό ἔπος τοῦ 1940 ἀλλά καί νά διδαχθοῦμε ἀπ’ αὐτήν
α) Τούς πολέμους κι ὅλες τίς μεταξύ μας διαμάχες ἀπό καταβολῆς κόσμου καί μέχρι καί σήμερα, τούς προκαλεῖ ἡ πλεονεξία καί ἡ ἁμαρτωλότητα τῶν ἀνθρώπων. Ὅσο περισσότερο εἶναι ὑποτεταγμένοι εἰς τά πάθη τόσο πιό εὐάλωτοι καί πιό ἐπικίνδυνοι εἶναι γιά νά προκαλέσουν πολέμους νά σπείρουν τόν ὄλεθρον καί τήν καταστροφή. Πορνεία, φιλαργυρία, φιλαρχία, πλεονεξία κακία γεννοῦν ἀναντιρρήτως κατά τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πολέμους καί ἔριδες καί στάσεις καί διαμάχες.
Αὐτή εἶναι ἡ γνώμη τῶν Πατέρων μας. Ἰδού: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει: «Ἡ πλεονεξία εἶναι μητέρα τῶν πολέμων καί οἱ πόλεμοι γεννοῦν τούς φόρους πού εἶναι ἡ αὐστηρότερη καταδίκη» (ΒΕΠ 59, 141, 2).
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τόνίζει: «Τίποτε δέν συμβάλλει τόσο πολύ σέ μάχη καί πόλεμο ὅσο ὁ ἔρωτας γιά τά παρόντα, ὅσο δηλαδή ἡ ἐπιθυμία γιά δόξα, γιά χρήματα ἤ γιά καλοπέραση» (P.G. 55, 343).
β) Ἄν καί οἱ πολέμιοι καί ὅλες οἱ ἄλλες ἀκαταστασίες προκαλοῦνται καί ἔχουν τήν ρίζα τους στήν ἁμαρτία ἐντούτοις ὁ Θεός τούς ἐπιτρέπει νά ἀπειλοῦν τούς δίκαιους. Ἡ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί ἡ συγκατάθεση του γιά νά πολεμηθοῦν οἱ δίκαιοι καί οἱ ἐνάρετοι δίδεται γιά νά δοξασθοῦν οἱ δίκαιοι μέ τήν ἀνδρεία, τήν ὑπομονή, τήν ταπείνωση, τήν πτωχεία καί τίς ἄλλες ἀρετές. Σ’ αὐτόν τό πειρασμό ὁ πιστός δέν ἐγκαταλείπεται ἀνυπεράσπιστος στούς ἐχθρούς του, ὡς λεία, ἀλλά ἐνισχύεται ὑπό τῆς θείας χάριτος. Ὁ ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ ἔχει σύμμαχό τόν Θεό στήν ζωή του. Ἡ θεία συμμαχία καί ἡ παράταξις τοῦ Κυρίου εἰς τό πλευρό μας εἶναι τά ἀκαταμάχητα ὅπλα, ἡ ἀήττητος δύναμις, τό ἀπόρθητο τεῖχος, ἡ δύναμις πού μᾶς χαρίζει τήν νίκη.
γ) Αὐτή τήν ἴδια προστασία καί συμμαχία ἀπολαμβάνει ὁ πιστός ὄχι μόνο σέ καιρό πολέμου, ἀλλά πάντοτε. Οὐδέποτε ἐκλείπουν οἱ ἐχθροί πού τόν ἐπιβουλεύονται. Καί σήμερα καί στό μέλλον θά βρισκόμαστε ὡς ἔθνος ὑπό τήν θεία σκέπη, ὅταν ὅμως ζοῦμε μέ πίστη καί εὐσέβεια. Ἄν ἐγκαταλείψουμε τόν Θεό. Καί ὁ Θεός θά μᾶς ἐγκαταλείψει Εἶναι φοβερή ἡ ἀπειλή του : «ἰδού ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος».
Στήν Ἱερά ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὑπάρχουν καί περιπτώσεις θείας προστασίας καί βοηθείας ἀλλά καί ἐγκαταλείψεως. Ἔτσι ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι ἰσχύει ἕνας δίκαιος πνευματικός νόμος ὁ ὁποῖος δρᾶ εἴτε θέλουμε εἴτε δέν θέλουμε ἀνεξαρτήτως. Ποιός; Ἑνωμένος ὁ ἄνθρωπος ἤ ὁ λαός ὅλος μέ τόν Θεό εἶναι φοβερός στούς ἐχθρούς.
Χωρισμένος ὁ ἄνθρωπος ἤ ὁ λαός ἀπό τόν Θεό, ὁ λαός παραδίδεται εἰς δουλεία καί ταπείνωση.
Ἐπειδή ἀδελφοί μου ζοῦμε σέ καιρούς δύσκολους, ὅπου πολλοί «κυκλόθεν οἱ ἐχθροί» ὁρατοί καί ἀόρατοι ἄς μήν λησμονοῦμε αὐτήν τήν πείρα.
Αὐτή πού μᾶς διεφύλαξε καί μᾶς ἐδόξασε στό παρελθόν. Αὐτή θά μᾶς διατηρήσει ἐλεύθερους καί σώους καί τώρα καί στό μέλλον; Νά εἴμαστε ἀρεστοί στόν Κύριο ὅσο ζοῦμε. Γι’ αὐτό ἰδιαίτερα θά πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό, τούς ἁγίους πού πρεσβεύουν γιά μᾶς στόν οὐράνιο Πατέρα μας, κυρίως ὅμως τήν Θεοτόκον πού σκεπάζει τό εὐσεβές ἡμῶν γένος τῶν πιστῶν χριστιανῶν, τό εὐσεβές γένος τῶν Ἑλλήνων.
«ΤΗΣ ΣΚΕΠΗΣ ΣΟΥ ΠΑΡΘΕΝΕ ΑΝΥΜΝΟΥΜΕΝ ΤΑΣ ΧΑΡΙΤΑΣ»
Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου. Ι.Μ Καισαριανής
