Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Φορτωμένο μέ σοβαρά προβλήματα, ἐθνικά καί ἐκκλησιαστικά, μπῆκε τό ἔτος 2019 καί μάλιστα ἀπό τά πρῶτα του βήματα. Οἱ ἐξελίξεις εἶναι ταχύτατες πρός ἀρνητική καί ἐπιβλαβῆ κατεύθυνση, διότι οἱ σχεδιάζοντες νά ἀποδυναμώσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα, ὡς ἰσχυρό της βραχίονα, θέλουν νά προλάβουν τίς ὀργανωμένες ἀντιδράσεις.
Ἤδη πανηγυρίζουν, διότι νομίζουν, αὐταπατώμενοι, ὅτι μέ τήν ἀπόδοση ψευτοαυτοκεφαλίας στούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, συνεργοῦντος, δυστυχῶς καί ἐπιβλαβῶς, τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἐπιτυγχάνουν δύο στόχους:
Σέ πολιτικό ἐπίπεδο νά δείξουν ὅτι ἡ Ρωσία τοῦ Πούτιν εἶναι ἀδύνατη, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά ἐπηρεάσει τίς ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις στόν χῶρο ἐπιρροῆς της, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ Ἀμερική ἀπό μακριά μέ συμμάχους τήν Εὐρώπη, τό ΝΑΤΟ καί ἕνα λατινόφρονα, φραγκεμένο, δυτικόπληκτο οἰκουμενικό πατριάρχη ἐκλατινίζει καί δυτικοποιεῖ τόν ἀνατολικό ὀρθόδοξο χῶρο.
Ὁ δεύτερος στόχος εἶναι νά ἐνσπείρουν διαιρέσεις καί σχίσματα μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων, ὥστε νά ἀποδυναμωθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία καί νά μή ἀποτελεῖ καταφύγιο ἐλπίδος καί σωτηρίας γιά τούς ἀπογοητευμένους λαούς τῆς Δύσεως ἀπό τήν ἠθική κατάπτωση καί ἐκκοσμίκευση τοῦ αὐταρχικοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ κατακερματισμένου Προτεσταντισμοῦ.
Ποιός θά περίμενε ἀπό ἕνα «ὀρθόδοξο» πατριάρχη νά συνεργεῖ στήν ἐξασθένηση τῆς Ὀρθοδοξίας καί πρό παντός στήν παρεμπόδιση τῶν ἀνθρώπων νά ὁδηγηθοῦν δι᾽ αὐτῆς στήν θεογνωσία καί στήν σωτηρία;
Ἑτοιμάζονται τώρα οἱ τῆς Νέας Τάξεως καί γιά δεύτερο πανηγύρι.
Μετά τήν ψευτοαυτοκεφαλία τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας καί τήν, ὅπως νομίζουν, σμίκρυνση τῆς ρωσικῆς ἐπιρροῆς, ἔρχεται μέ τήν ψευτομακεδονία τῶν Σκοπίων ἡ σμίκρυνση καί ἡ κολόβωση, ὁ σφετερισμός τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, πού εἶναι ἀδιαίρετα συνυφασμένος ὄχι μόνον μέ τό ἔργο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ἀλλά καί τήν ἐν συνεχείᾳ διαμόρφωση τοῦ περίλαμπρου ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ τοῦ Βυζαντίου.
Ὁ ἐθνομηδενισμός καί ἡ ἀθεΐα τῶν κυβερνώντων, πού ἀποστρέφονται ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τόν Ἑλληνισμό καί τήν Ὀρθοδοξία, καί ἔχουν κόψει σύριζα τίς ρίζες τους, τούς ἔχει καταστήσει κατάλληλους συμμάχους καί ἐργαλεῖα γιά τήν ἀποδόμηση τῶν ὑψηλῶν κατορθωμάτων παγκόσμιας ἐμβέλειας καί ἀναγνώρισης, ἀλλά πρό παντός ἀσύγκριτης καί μοναδικῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς βελτίωσης τῶν ἀνθρώπων.
Ὀλίγα χρόνια διακυβέρνησης μέ νομοθέτηση καταστροφικῶν νόμων προκάλεσαν μεγαλύτερη φθορά καί διάβρωση σέ σχέση μέ σύνολη τήν ἱστορία τοῦ Νεώτερου Ἑλληνισμοῦ.
Ἡ παραχώρηση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, τῆς μακεδονικῆς ταυτότητας καί γλώσσας σέ ἕνα λαό, πού ἔχει ἄλλη ἐθνότητα, ταυτότητα καί γλώσσα, γιά τά ὁποῖα ἔπρεπε νά καυχᾶται καί νά ἀγωνίζεται, καί ὄχι νά ἐπιδιώκει νομιμοποίηση τῶν κλοπιμαίων, ἐντάσσεται στόν ἴδιο σχεδιασμό ἀνθελληνικῶν καί ἀντορθοδόξων κέντρων.
Ἄν θέλουν οἱ γείτονες νά εἶναι Μακεδόνες, ἄς υἱοθετήσουν ὡς ἐπίσημη γλώσσα τοῦ κρατιδίου τους τήν ἑλληνική, τήν γλώσσα πού ὁμιλοῦσαν οἱ Μακεδόνες, καί τότε νά τούς βοηθήσουμε νά εἰσέλθουν στό ΝΑΤΟ, ὡς τριακοστό μέλος, καί στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὡς τρίτο ἑλληνικό κράτος μαζί μέ τήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο.
Τό νά ἐπιδιώκουν ὅμως, ἐνῶ εἶναι Σλάβοι, νά ὀνομασθοῦν Μακεδόνες καί νά υἱοθετοῦν ἀπό τήν ἱστορία τήν ἐμφάνιση, τόν ὁπλισμό, τήν ἐνδυμασία, τά σύμβολα τῶν ἀρχαίων Μακεδόνων, εἶναι σάν νά θέλουν νά ζοῦν σέ ἕνα διαρκές καρναβάλι, ὄχι μέ τό ἀληθινό σλαβικό τους πρόσωπο, ἀλλά μέ τό ψεύτικο προσωπεῖο τοῦ Μακεδόνα Ἕλληνα. Δέν εἶναι, ἀλλά παριστάνουν τούς Μακεδόνες.
Ἡ Μακεδονία εἶναι ἀτίμητο, πολύτιμο μέγεθος, ἱστορικό, διαρκές καί σύγχρονο τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Δέν θά ἐπιτρέψουμε στούς ἀνιστόρητους ἐθνομηδενιστές πού μᾶς κυβερνοῦν νά τήν ξεπουλήσουν μέ τήν διαβόητη «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν».
Καί ἄν ἡ Ἑλληνική Βουλή ἀποδειχθεῖ ἀνάξια τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, καί τῶν ἡρωϊκῶν αἱματηρῶν ἀγώνων γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Μακεδονίας, ὅπως αὐτές τίς ἡμέρες ἐκτιμᾶται καί διαδίδεται, πώς ἔχει ἐξασφαλισθῆ ἡ ἀπαραίτητη πλειοψηφία γιά τήν ἐπικύρωση τῆς συμφωνίας, ὁ ἑλληνικός λαός στήν πλειοψηφία του ἀγανακτεῖ, γιατί δέν τοῦ ζητοῦν τήν γνώμη, καί ἐλπίζει σέ ἕνα ἄλλο συλλογικό σῶμα, σέ ἕνα ἄλλο κοινοβούλιο ἐκκλησιαστικό, στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ὅταν οἱ πολιτικοί ἀποτυγχάνουν, καί ὅταν τά ἱερά καί ὅσια τοῦ Γένους καταπατῶνται ἀπό ξενικές καί ἐντόπιες δυνάμεις κατοχῆς, ἡ Ἐκκλησία μεταβάλλεται σέ ἐθναρχία, γιά νά τά διασώσει. Ἤδη οἱ εἴκοσι δύο (22) ἀρχιερεῖς τῶν μητροπόλεων τῆς Μακεδονίας μέ ἕνα ἐξαιρετικό κείμενο χτύπησαν τό καμπανάκι τῆς ἐθνικῆς ἀφύπνισης.
Ἀπομένει ὁ ἦχος νά γίνει ἰσχυρότερος, νά γίνει κωδωνοκρουσία. Δέν εἶναι δύσκολο νά προστεθοῦν ἐλάχιστοι ἀκόμη ἀρχιερεῖς, ὥστε μέ αἴτημα τους νά συγκαλέσει ἀναγκαστικά ὁ ἀρχιεπίσκοπος τήν Ἱεραρχία, γιά νά ἀπορρίψουν τήν κατάπτυστη «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν». Ἡ μέχρι τώρα στάση του δέν ἐγγυᾶται ὅτι θά τό πράξει μόνος του.
Προβληματίζονται καί διερωτῶνται πολλοί, μήπως πορεύεται ὁ Ἱερώνυμος οὐσιαστικά στά χνάρια τοῦ Βαρθολομαίου, παρά τίς φαινομενικές διενέξεις τους σέ ἐπουσιώδη καί δευτερεύοντα, μήπως δηλαδή χρησιμοποιεῖται καί αὐτός ἀπό τούς Δυτικούς, χωρίς νά ἀνθίσταται, ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ρωσία καί Ἑλλάδα ἀποτελοῦν τούς δύο ἰσχυρούς ἄξονες τοῦ ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ. Οἱ Ρῶσοι μέ τόν ἐκχριστιανισμό τους σέ πολλά ἐξελληνίσθηκαν, χωρίς βέβαια νά χάσουν τήν ἰδιαιτερότητά τους καί νά ἀφομοιωθοῦν.
Ἦσαν πάντως καί ἐξακολουθοῦν νά εἶναι μέλη τῆς«Βυζαντινῆς Κοινοπολιτείας» κατά τόν μεγάλο Ρῶσο ἱστορικό καί γραμματολόγο Dimitri Obolensky, ὅπως ἀναπτύσσει στό σχετικό δίτομο ἔργο του.
Ἡ ρωσική Ὀρθοδοξία, ὁ ρωσικός πολιτισμός σέ ὅλες τους τίς ἐκδηλώσεις ἔχουν ὑποστῆ μέσῳ τῆς Ὀρθοδοξίας ἕνα εἶδος μυστικοῦ ἐξελληνισμοῦ κατά τόν σπουδαῖο ἐπίσης Ρῶσο κληρικό καί θεολόγο ἀείμνηστο καθηγητή π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ. Γι᾽ αὐτό καί οἱ δύο χῶρες εἶναι μονίμως στό στόχαστρο τῶν Δυτικῶν Φράγκων, ἰδιαίτερα μάλιστα τώρα ἡ Ρωσία, λόγῳ τῆς πολιτικῆς καί στρατιωτικῆς της δύναμης.
Τό Οὐκρανικό καί τό Μακεδονικό συνδέονται μεταξύ τους, γιατί οἱ Δυτικοί θέλουν νά ἐπεκτείνουν τά σύνορα τῆς ἐπιρροῆς τους στόν Ὀρθόδοξο χῶρο.
Ἄν οἱ πολιτικοί μας, ἀνιστόρητοι καί ἄγευστοι παιδείας ἑλληνικῆς καί χριστιανικῆς, φανοῦν κατώτεροι τῶν περιστάσεων, θά πράξουν τό ἴδιο καί οἱ ἱεράρχες μας; Θά ἀρνηθοῦν νά σηκώσουν τό βάρος τῶν καιρῶν, τό βάρος τῆς ἡμέρας;
Ὁ Ἰανουάριος τελειώνει, καί ὁ Φεβρουάριος ἔρχεται. «Δέν εἶν᾽ ὁ περσινός καιρός ὁ φετινός χειμώνας».
