Πατρίδα του οσίου Πέτρου ήταν η Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς του, ευσεβή και διακεκριμένα μέλη της εκεί κοινωνίας, τον είχαν αναθρέψει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού.
Η εκπαίδευση του Πέτρου, υπήρξε αξιόλογη και με τα προσόντα που ήταν προικισμένος αναδείχτηκε και στρατηγός. Αλλά ο Πέτρος, με τη δύναμη της χριστιανικής ζωής, δεν ξέφυγε από τον ίσιο και φωτεινό δρόμο.
Ανέβηκε ψηλά, αλλά έμεινε αγαθός. Και ενώ βρισκόταν μεταξύ των επισήμων και μεγάλων, αγαπούσε να κάνει συντροφιά με τους μικρούς και να επισκέπτεται τα ταπεινά τους σπίτια, για να φέρνει στις στερήσεις και τις θλίψεις τους παρηγοριά και ανακούφιση.
Σε κάποια μάχη όμως, νικήθηκε το βασιλικό στράτευμα και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος. Απελευθερώθηκε με θαυμαστό τρόπο και πήρε την απόφαση ν’ αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό.
Πήγε λοιπόν στη Ρώμη, περιηγήθηκε όλα τα χριστιανικά μνημεία, μελέτησε την Ιστορία των αγώνων της Εκκλησίας και κατόπιν έγινε μοναχός. Έπειτα πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε για αρκετά χρόνια μέσα σε μια σπηλιά.
Όταν πέθανε οι μοναχοί τον έθαψαν με τιμές, σαν πατέρα και καθοδηγό τους.
Απολυτίκιον (Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης)
Τών Αγγέλων τον βίον εν σαρκί μιμησάμενοι, ώφθητε ερήμου πολίται, και χαρίτων κειμήλια, Ονούφριε Αιγύπτου καλλονή, και Πέτρε των εν Άθω ο φωστήρ· διά τούτο τους αγώνας υμών αεί, τιμώμεν αναμέλποντες· δόξα τώ ενισχύσαντι υμάς, δόξα τώ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι δι’ υμών πάσιν ιάματα.
