Πήγαν κάποτε τρεις γέροντες στον αββά Αχιλλά. Και ο ένας από αυτούς είχε φήμη κακή. Λέγει ένας από τους γέροντες:
– «Αββά, φτιάξε μου ένα δίχτυ».
Και εκείνος τού απαντά:
– «Δεν σου φτιάχνω».
Και ο άλλος είπε:
– «Δος μας ένα δείγμα αγάπης, για να σε μνημονεύουμε στη Μονή».
Και αποκρίνεται:
– «Δεν ευκαιρώ».
Του λέει και ο άλλος, όπου είχε την κακή φήμη:
– «Σ’ εμένα φτιάξε ένα δίχτυ, για να έχω κάτι από τα χέρια σου, Αββά».
Και του αποκρίνεται ευθύς και του λέει:
– «Εγώ θα σου φτιάξω».
Και του λέγουν, ιδιαίτερα, οι δύο γέροντες:
– «Πώς εμείς σε παρακαλέσαμε και δεν θέλησες να μας κάνεις το χατήρι και σε εκείνον προθυμοποιήθηκες;».
Τους λέγει ο γέρων:
– «Σας αρνήθηκα και δεν λυπηθήκατε, όπου δεν ευκαιρούσα. Σ’ αυτόν όμως αν είχα αρνηθεί, θα έλεγε ότι έχοντας ακουστά την αμαρτία μου ο γέρων δεν θέλησε να μου κάνει το χατήρι. Και έτσι, ευθύς κόβουμε το σχοινί. Τον καλοκάρδισα λοιπόν για να μην πέσει σε απόγνωση»
(Είπε Γέρων… Το Γεροντικόν, εκδ. Αστήρ. σελ. 42-43)
