Ο Ιησούς έδωσε μια ελπιδοφόρο απάντηση στο απογοητευτικό ερώτημα του αδύνατου ανθρώπου:
“και τις δύναται σωθήναι;”
Ο απαιτητικός λόγος του Ιησού οδηγεί τον κάθε αδύνατο και αμαρτωλό άνθρωπο σε φοβερή αμηχανία. Όσο κι αν “το φορτίον του είναι ελαφρόν” εν τούτοις η αδυναμία του ανθρώπου είναι τόσο εύθραυστη, ώστε να λυγίζει και να συνθλίβεται κάτω από οποιοδήποτε φορτίο.
Το συμπέρασμα της ελεύσεως του Ιησού στην ανθρωπότητα θα ήταν η συνειδητοποιήσει της καταδίκης της και το αδύνατο της σωτηρίας μας.
Όχι όμως. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να καταδικάσει τον άνθρωπο στην απογοήτευσι και την απόγνωσι. Ακριβώς το αντίθετο. Ήλθε για να δώση τη δυνατότητα στον κάθε αδύνατο και αμαρτωλό άνθρωπο να συνδέση την αδυναμία του με την παντοδυναμία του Θεού.
Ενώ φαίνεται, ότι από το ένα μέρος ο άνθρωπος συντρίβεται κάτω από τις απαιτήσεις του λόγου του Ιησού, από το άλλο συνδέεται η χοϊκή ύπαρξίς του με τή θεϊκή δύναμί του.
Ο Ιησούς προσέφερε τη διέξοδο από την αμηχανία και την απόγνωσι της ανθρωπίνης αδυναμίας. Χάρις σ’ αυτή υπάρχουμε και ελπίζομε για τη σωτηρία μας. Διότι σ΄Εκείνον “παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα”. Τον Παντοδύναμον.
“Ο Ιησούς, όστις ειργάσθη άνευ δυσκολίας τίνος τα θαύματα επί της φύσεως, ο αυτός δια της χάριτός του δύναται να επιδράση και έπι της ανθρωπίνης ψυχής και ελκύση ταύτην προς εαυτόν” (ΥΛ. 524).
“ΕΚΕΙΝΟΣ”, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ, εκδόσεις Γρηγόρη, σελ. 198-199
