Ο Άγιος Κλήμης εορτάζει 24/11 ε.ε. υπήρξε τρίτος κατά σειρά επίσκοπος Ρώμης, «εωρακώς τους μακαρίου Αποστόλους, ενώ αναφέρεται και ως συνεργός του Απ. Παύλου. Επισκόπευσε κατά τα έτη 92-101 μ.Χ. και σύμφωνα με τα συναξάρια μαρτύρησε επί βασιλείας Δομιτιανού. Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Νοεμβρίου.
Η αρχαία εκκλησιαστική παράδοση θεωρεί ότι ο Κλήμης, ασκώντας την υπερτοπική αποστολική αυθεντία, συνέταξε μια επιστολή εκ μέρους της Εκκλησίας των Ρωμαίων προς την αντίστοιχη της Κορίνθου, με σκοπό να βοηθήσει στην κατάπαυση των προβλημάτων που είχαν διχάσει την τελευταία, συστήνοντας στους Κορίνθιους ομόνοια και πειθαρχία.
Με τρόπο απλό και σαφή για τους χριστιανούς κάθε εποχής, καταδεικνύει ως αιτία της διχοστασίας τον φθόνο, την αλαζονεία και την έλλειψη αγάπης και αλληλεγγύης. Προτρέπει σε ταπεινοφροσύνη, υπακοή και μετάνοια, ενώ αναφέρεται και στην αποστολή των χριστιανών. Τέλος, επικαλείται τη βοήθεια του Θεού προς τον οποίο αναπέμπει ικετευτική προσευχή.
Στη συνέχεια παραθέτουμε επιλεγμένα αποσπάσματα της επιστολής αυτής, που πρέπει να πούμε ότι αποτελεί σπουδαία ιστορική μαρτυρία για τη δομή της Εκκλησίας κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες.
Αποσπάσματα από την επιστολή του Αγίου Κλήμη
«Ας αγωνιζόμαστε να ανήκουμε σε αυτούς που δείχνουν υπομονή, έτσι ώστε να λάβουμε τις επηγγελμένες δωρεές. Και πώς θα γίνει αυτό αγαπητοί;
Όταν η σκέψη μας στηρίζεται πιστά στο Θεό· όταν εκζητούμε όσα είναι σ’ Αυτόν ευάρεστα και ευπρόσδεκτα· όταν πράττουμε όσα ανήκουν στο αλάνθαστο θέλημά Του και ακολουθούμε τον αληθινό δρόμο, διώχνοντας από πάνω μας κάθε αδικία και πονηρία, πλεονεξία και έριδα, κακοήθεια και δολοπλοκία, συκοφαντία και καταλαλιά· διώχνοντας το μίσος κατά του Θεού, την υπερηφάνεια και την αλαζονεία, την κενοδοξία και την έλλειψη φιλοξενίας» (XXXV, 4-5).
«Ολόκληρο το σώμα σώζεται εν Χριστώ όταν όλοι υποτασσόμαστε στον πλησίον μας σύμφωνα με το χάρισμα που έχει δοθεί στον καθένα. Ο ισχυρός να φροντίζει τον αδύνατο και ο αδύνατος να υπολογίζει τον ισχυρό.
Ο πλούσιος να βοηθάει τον φτωχό και ο φτωχός να ευχαριστεί τον Θεό που του έδωσε την δυνατότητα να αναπληρώνει διαφορετικά αυτό το υστέρημά του. Ο σοφός να φανερώνει την σοφία του όχι με τα λόγια αλλά με τα αγαθά έργα.
Ο ταπεινός να μην επιδεικνύει τον εαυτό του αλλά να αφήνει τους άλλους να τον αναγνωρίζουν. Και ο αγνός να μην επαίρεται για το σώμα του αλλά να γνωρίζει ότι άλλος είναι εκείνος που του χορηγεί την εγκράτεια» (XXXVIII, 1-2).
«Γιατί υπάρχουν ανάμεσά σας παροξυσμοί, έριδες και διχοστασίες, σχίσματα και ανταγωνισμοί; Άραγε για όλους μας δεν υπάρχει ένας Θεός και ένας Χριστός και ένα Πνεύμα της χάριτος που εκχύνεται πάνω μας;
Και μία δεν είναι η κλήση μας εν Χριστώ; Γιατί λοιπόν αποχωρίζουμε και διχάζουμε τα μέλη του Χριστού και επαναστατούμε απέναντι στο ίδιο μας το σώμα, φτάνοντας σε τέτοια έλλειψη αγάπης ώστε να ξεχνούμε ότι είμαστε ο ένας μέλος του άλλου;» (XLVI, 5-7).
«Η αγάπη μας ενώνει με τον Θεό, η αγάπη σκεπάζει πλήθος αμαρτιών, η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα υπομένει. Τίποτε ανελεύθερο και υπερήφανο δεν υπάρχει στην αγάπη. Η αγάπη δεν διαιρεί, δεν επαναστατεί, η αγάπη όλα τα κάνει με πνεύμα ενότητας.
Με την αγάπη τελειοποιήθηκαν όλοι οι εκλεκτοί του Θεού. Χωρίς την αγάπη τίποτε ανθρώπινο δεν είναι ευάρεστο στον Θεό. Χάρη στην αγάπη μας προσέλαβε ο Δεσπότης.
Και από αγάπη που έτρεφε προς εμάς, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με το θέλημα του θεού, έδωσε το αίμα Του για χάρη μας και τη σάρκα Του για χάρη της δικής μας σάρκας και την ψυχή Του για χάρη των δικών μας ψυχών» (XLIX, 5-6).
«Ποιος έχει την δυνατότητα να φτάσει στην αγάπη, πέρα από όσους καταξιώσει ο Θεός; Ας παρακαλούμε λοιπόν και ας ζητούμε το έλεός Του, ώστε να αγαπήσουμε με τελειότητα και χωρίς μεροληψία.
Ευτυχισμένοι θα είμαστε, αγαπητοί, αν ακολουθούμε το θέλημα του Θεού με πνεύμα αρμονικής αγάπης, για να συγχωρηθούν χάρη σ’ αυτήν οι αμαρτίες μας» (L, 2,5).
«Εσένα εμπιστευόμαστε, Δέσποτα, για να γίνεις βοηθός και υπερασπιστής μας. Σώσε όσους από εμάς βρίσκονται σε θλίψη, ελέησε τους ταπεινούς, ανύψωσε τους αμαρτωλούς, κάνε αισθητή την παρουσία Σου σ’ αυτούς που σε έχουν ανάγκη, γιάτρεψε τους ασθενής, δώσε να επανέλθουν στον σωστό δρόμο όσοι από το λαό Σου έχουν πλανηθεί. Χόρτασε αυτούς που πεινούν, χόρτασε τους αιχμαλώτους μας.
Δώσε δύναμη στους αδυνάτους και παρηγοριά σ’ αυτούς που ολιγοψυχούν» (LIX, 4).
«Μη λογαριάσεις τις αμαρτίες των δούλων Σου και παιδιών Σου, αλλά καθάρισέ μας με την καθαρότητα της αλήθειας Σου και οδήγησε τα βήματά μας έτσι ώστε να πορευόμαστε με αγιότητα στην καρδιά και πάντοτε να πράττουμε τα καλά και τα ευάρεστα απέναντι σε Σένα και απέναντι στους επίγειους άρχοντες» (LX, 2).
Επιμέλεια:
Μ.Π.
Θεολόγος
