Μεγάλος άνθρωπος.
Δεν μπορείς να είσαι, μεγάλος άνθρωπος, όσο θεωρείς τον εαυτό σου νεκρό.
Δεν μπορείς να είσαι μεγάλος άνθρωπος ούτε σ’ ένα μέρος του κόσμου και ούτε σε μία θέση στην κοινωνία:
πρώτον, όσο έχεις φόβο από οτιδήποτε κατώτερο από τον Θεό,
δεύτερον, όσο έχεις αγάπη προς οτιδήποτε μικρότερο από τον Θεό και
τρίτον, όσο δεν συνηθίζεις να θεωρείς τον θάνατό σου για κάτι περασμένο, και όχι για κάτι μελλοντικό.
Αδύναμος.
Το έγκλημα είναι αδυναμία, και όχι ισχύς. Ο εγκληματίας είναι αδύναμος, και όχι ήρωας.
Γι’ αυτό να θεωρείς εκείνον που σε κακομεταχειρίζεται πάντα σαν πιο αδύναμο από σένα, και όπως δεν εκδικείσαι το αδύναμο παιδί, έτσι μην εκδικείσαι ούτε εκείνον που σε κακομεταχειρίζεται.
Αφού δεν σε κακομεταχειρίζεται κατά την ισχύ του, αλλά κατά την αδυναμία του.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα συσσωρεύεις τη δύναμη μέσα στον εαυτό σου και θα είσαι σαν θάλασσα, η οποία δεν ξεχύνεται για να βυθίσει κάθε παλιόπαιδο, που πετά μία πέτρα μέσα της
(Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 21).