Νά μή θυμάστε μέ λύπη τό κακό πού σᾶς προξένησε ὁ ἀδελφός σας, γιά νά μή θυμηθεῖ καί ὁ Κύριος τίς δικές σας ἁμαρτίες γιά τίς ὁποῖες σᾶς συγχώρερε.
Τό κακό νά τό νικᾶτε μέ τό καλο. Τό κακό δέν διορθώνεται ποτέ μέ τό κακό (Πρβλ. Ρωμ. Ιβ΄ : 21). Πρίν πεῖτε ὁτιδήποτε, σκεφθεῖτε μήπως μέ τά λόγια σας προσβάλετε τό Θεό ἤ τόν πλησίον σας.
Προτοῦ ἐπισκεφθεῖτε τόν ἀδελφό σας, θέστε ὡς ὄρο στόν ἑαυτό σας νά διατηρήσετε καί μετά τήν ἐπίσκεψή σας τήν ἴδια ἀγαθή διάθεση καί ἀγάπη πού τρέφετε καί τώρα ἀπέναντί του, ἀνεξάρτητα ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά σᾶς ὑποδεχθεῖ ἐκεῖνος.
Σέ κάθε προστριβή μέ τόν πλησίον σας ἐξετάστε πρῶτα τόν ἑαυτό σας. Ἀσκώντας αὐστηρή αὐτοκριτική, σχεδόν πάντα θά διαπιστώνουμε πώς αἰτία τῆς δυσαρέσκειας εἶναι ὁ ἴδιος μας ὁ ἑαυτός.
Μήν προβάλλετε δικαιολογίες. Ἀποφεύγετε τίς διενέξεις. Συμπεριφερθεῖτε μέ συγκατάβαση στόν πλησίον σας, ἀνάλογα μέ τό χαρακτήρα καί τήν ἡλικία του. Φανεῖτε μέ κάθε τρόπο παρήγοροι σέ ὅλους καί στόν καθένα χωριστά.
Ὑπομένετε ἀγόγγυστα τούς κακούς τρόπους τοῦ ἀδελφοῦ σας, τήν ἀγανάκτησή του, τήν ὀργή του, τίς ἀπερισκεψίες του.
Ὅταν βλέπετε κάποιο αἴσθημα ἀντιπάθειας πρός τόν πλησίον ν᾿ ἀγγίζει τήν ψυχή σας, ἀγωνιστεῖτε νά τό διώξετε. Ὑποχρεῶστε τόν ἑαυτό σας νά ἐξυπηρετήσει καί νά διακονήσει μέ κάθε τρόπο τόν συγκεκριμένο ἀδελφό.
Πιέστε τόν ἑαυτό σας στήν ἑξῆς προσευχή: «Κύριε, σῶσε τό δοῦλο Σου (τάδε) καί μέ τίς ἅγιες προσευχές του εἰρήνευσε καί τή δική μου ψυχή». Βλέποντας ὁ Κύριος αὐτή τήν καλή σας προαίρεση, ὄχι μόνο θά ξεριζώσει ἀπό μέσα σας τήν ἀντιπάθεια, μά καί θά σκορπίσει ἀνάμεσά σας τήν ἁγία Του ἀγάπη.
Οἱ φιλονικίες ταράζουν τήν ψυχή καί μᾶς ἀποστεροῦν τήν εἰρήνη. Σέ κάθε φιλόνικο λογισμό ἀντιπαραθέστε τή γλυκειά εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, τό
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με».
