Η αγάπη έχει πάντα μέσα της κίνδυνο, διότι έχει ρίσκο και ξεβόλεμα.
Όταν αγαπάς σφόδρα δεν σε ενδιαφέρει τίποτα, ούτε η ζωή σου, ούτε το βόλεμα σου, μέσα σου ήδη κατοικεί το αγαπημένο πρόσωπο που ποθείς και θα κάνεις τα πάντα για αυτό όσο και επικίνδυνα αν είναι.
Δεν έχει λογικές , κουτάκια, και μαθηματικές πράξεις διότι δεν μπορείς να την κλείσεις πουθενά.
Σπάει τα δεσμά για αυτό και ο θάνατος δεν μπόρεσε να αντέξει τη δική της ορμή ως Πρόσωπο. Έρχεται ο Θεός ως μανιακός εραστής, λαμβάνει σάρκα και μας ανοίγει τις πύλες της Βασιλείας των Ουρανών.
Μας σοκάρει όλο αυτό. Όταν ο άλλος σου λέει ότι είναι τρελά ερωτευμένος μαζί σου σε σοκάρει. Δεν ξέρεις τι να κάνεις, τρελαίνεσαι ,φοβάσαι, νιώθεις κίνδυνο να σε τυλίγει ολόκληρο.
Και πας να κάνεις ένα βήμα και αναρωτιέσαι «Και αν πληγωθώ; Και αν κάνω λάθος;». Γίνεται σεισμός μέσα στην καρδιά διότι έρχεται μια πρόσκληση ώστε να κάνει την υπερβαση. Να αφήσει όλες τις σταθερές και να αρχίζει να σχοινοβατεί για να περάσει στην απέναντι όχθη, στην μεγάλη συνάντηση. Όλα αυτά γιατί;
Πολύ απλά διότι δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε μια ολοκληρωτική αγάπη και δεν είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την αγάπη μας στον άλλον άνευ όρων. Μόνο με την τόλμη ξεπερνάς κινδύνους αλλά για να γίνει αυτό ο πόθος για να δοθείς πρέπει να υπερβαίνει τον φόβο μήπως χάσεις κατι.
Φοβόμαστε να αγαπήσουμε διότι ο εγωϊσμός σου φωνάζει “Κράτα ! μην τα δίνεις όλα”. Η τολμηρή καρδιά όμως απαντά “Όχι θα τα δώσω όλα , ακόμα και ο θάνατος δεν θα σταθεί εμπόδιο!”.
Και ξαφνικά ο Χριστός γίνεται «σημείο αντιλεγόμενο» για τη ζωή του καθενός. Ανάλογα με το κατά πόσο θέλεις να μπεις σε αυτή την σχέση αγάπης. Μας φοβίζει η αγάπη του Χριστού διότι δεν μας θέλει χλιαρούς, θέλει αποφάσεις ζωής και δεν είμαστε έτοιμοι να τις πάρουμε.
Για να μπούμε στην αγάπη του Χριστού χρειάζεται ο Χριστός να γίνει η ζωή μας με πράξεις ζωής και όχι με μισόλογα του στυλ «Θα δούμε, λίγο , ίσως, μπορεί, δεν χρειάζεται τόσο, δεν μπορώ έτσι».
Στην αγάπη ή δίνεις τα πάντα ή δεν προχωράς καθόλου. Μια αγάπη που δεν σου υπόσχεται ροδοπέταλα αλλά δοκιμασίες για να μπορέσεις να αξιωθείς τους καρπούς της (Λουκ. 21:12) «πρό δέ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶς τάς χεῖρας αὑτῶν καί διωξουσιν παραδιδόντες εἰς τάς συναγωγάς καί φύλακας ἀπαγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας ἕνεκεν του ὀνόματος μου».
Ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας, ο Νικόδημος και οι Μυροφόρες τόλμησαν να πάνε να βρουν τον αγαπημένο. Το εφόδιο τους ; Μια εσωτερική τολμηρή αγάπη για τον Χριστό. Μέσα στο σκοτάδι της αβεβαιότητας, της θλίψης και του κινδύνου εκείνοι ήθελαν το ποθούμενο.
Μέσα στον κίνδυνο ο Ιωσήφ να χάσει τη δημόσια θέση του και από την άλλη οι Μυροφόρες απλές και αδύναμες γυναίκες που ζουν μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία να κινδυνεύσουν να τις κυνηγήσουν.
Ο πόθος της αγάπης στα καλύτερα του. Μέσα στα σκοτάδια και τους κινδύνους έρχεται η σφοδρότητα της τόλμης για το αγαπημένο πρόσωπο.
Αυτοί οι κίνδυνοι μπροστά στην αγάπη μοιάζουν σαν τσίμπημα κουνουπιού. Μην ξεχνάμε το κεντρί του θανάτου δεν μπόρεσε να αγγίξει την ενσαρκωμένη Αγάπη.
Ο Χριστός δεν θέλει κάτι από εμάς , κάτι από τη ζωή μας. Θέλει ΕΜΑΣ ολόκληρους όπως και εκείνος έλαβε όλο τον άνθρωπο και προσφέρεται ο Ίδιος. Μην ξεχνάμε (Ματθ 19:29) «καὶ πᾶς ὅστις ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου ἑκατονταπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει».
Το ρίσκο της τόλμης έχει έναν όμορφο θάνατο «Να πεθάνω εγώ για να ζήσεις εσύ» και αυτός ο πόθος μυρίζει Ανάσταση.
Πηγή : https://theomitoros.blogspot.com/2019/07/blog-post_95.html