Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ενός πλούσιου μοναστηριού ρώτησε καποτε τον Αββά Ποιμένα με τί τροπο μπορούσε ν’ αποκτήσει φόβο Θεού.
– Ο φόβος του Θεού, αδελφέ, του απάντησε χαμογελώντας ο ασκητής, δεν αποκτάται με αποθήκες γεμάτες με ολων των ειδών τα τρόφιμα, με βαρέλια τυριά και παστά ακόμη.
ΚΑΠΟΙΟΣ Άγιος Ερημίτης έκανε με την προσευχή του καλά έναν δαιμονισμένο. Ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη πήγε δώρο στον Γέροντα ένα σακκούλι χρυσάφι. Εκείνος όμως δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το δεχτεί.
Βλέποντας πως ο άνθρωπος στενοχωρούνταν, τον συμβούλεψε να μοιράσει το χρυσάφι στους φτωχούς κι εκείνος κράτησε μόνο το τρίχινο σακκούλι. Μ’ αυτό ο Ερημίτης έφτιαξε ένα πουκάμισο και το φορούσε κατάσαρκα, για να βασανίζει το γέρικο κορμί του.
ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ κάποτε βαριά ο Όσιος Αρσένιος και δεν βρέθηκε στο κελλί του ένα λυχνάρι, που το είχε απόλυτη ανάγκη. Επειδή ούτε χρήματα ν’ άγοράσει είχε, αναγκάστηκε να ζητήσει ελεημοσύνη. Ύστερα, με συγκίνηση ευχαριστούσε τον Θεό, που τον αξίωσε να γυρέψει ελεημοσύνη για την αγάπη Του.
ΕΙΝΑΙ τάχα ωφέλιμο για την ψυχή του να μην έχει ο μοναχός την παραμικρή ανεση; ρώτησε τον Μέγα Αρσένιο ο Αββάς Μάρκος. Είδα προ ημερών κάποιον αδελφό να ξεριζώνει και τα λίγα λάχανα ακόμη που είχε στον μικρό του κήπο.
– Ωφέλιμο είναι, αποκρίθηκε ο διακριτικός Γέροντας, αλλά η τελεία ακτημοσύνη πρεπει να συμβαδίζει με την προκοπή του μοναχού σ’ όλες τις άλλες αρετές. Γιατί αν κάθε μέρα που περνά δεν προοδευει πνευματικώς πολύ γρηγορα θα φυτέψει αλλα.
ΘΕΛΟΝΤΑΣ ο Αββάς Ευτρόπιος να δείξει σ’ έναν νέο μοναχό πως δεν έπρεπε να έχει προσκόλληση στα γήινα, αλλά να τα θεωρεί πρόσκαιρα και να τα περιφρονεί, του έδωσε αυτή την συμβουλή:
– Χόρτο φάε, χόρτο φόρεσε, σε χόρτο κοιμήσου.
ΤΟΣΟ ακτήμων ήταν ο Αββάς Μεγέθιος, που όταν έβγαινε από το κελλί του να περπατήσει στην έρημο και του έλεγε ο λογισμός του να πάει να μείνει σ’ άλλον τόπο, έφευγε αμεσως και δεν γύριζε σ’ αυτόν, γιατί δεν είχε τίποτε να πάρει μαζί του. Την βελόνα, που του χρειαζόταν για το εργόχειρό του, την είχε πάντα στην τσέπη του.
Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”, σελ. 44-45)