.. Αγαπώ πολύ να προσεύχομαι στον ναό του Θεού και ιδιαίτερα στο Ιερό, μπροστά στην αγία Τράπεζα ή την Προσκομιδή. Νιώθω μεγάλη εσωτερική αλλαγή, με τη χάρη του Θεού, όταν βρίσκομαι μέσα στον ναό.
Με την κατανυκτική προσευχή της μετάνοιας πέφτουν από την ψυχή μου τ’ αγκάθια και τα δεσμά των παθών. Τότε η ψυχή μου γίνεται τόσο ανάλαφρη! Όλα τα θέλγητρα, όλες οι πλάνες των παθών εξαφανίζονται, σαν να πεθαίνει μέσα μου ο κόσμος με όλα τα «καλά» του.
Παίρνω νέα ζωή χάρη στον Θεό και για χάρη του Θεού. Διαποτίζομαι ολόκληρος από τον Θεό και γίνομαι ένα πνεύμα μαζί Του. Γίνομαι ένα παιδί που αναπαύεται στα γόνατα της μητέρας του. Η καρδιά μου τότε γεμίζει με ουράνια ειρήνη.
Η ψυχή μου φωτίζεται από το θείο φως. Όλα τα βλέπω καθαρά και σωστά. Όλους τους αγαπώ. Πόσο μακάρια είναι η ψυχή, όταν βρίσκεται κοντά στον Θεό! Η Εκκλησία είναι πράγματι επίγειος παράδεισος.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης