Ο νους του προσεκτικού ανθρώπου ομοιάζει με άγρυπνο φύλακα και φρουρό της εσωτερικής Ιερουσαλήμ. Από το ύψος της πνευματικής ζωής βλέπει με το καθαρό του μάτι τα πέριξ και τις εντός της ψυχής του ενάντιες δυνάμεις.
Ο άνθρωπος με την σάρκα του μοιάζει με αναμμένο κερί. Το κερί είναι προορισμένο να λιώσει και ο άνθρωπος να πεθάνει.
Η ψυχή του όμως είναι αθάνατη, γι’ αυτό και η μέριμνά μας πρέπει να στρέφεται περισσότερο για την ψυχή παρά για το σώμα: «Τί γαρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. Ιστʼ, 26).
Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
