Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η Γραφή λέει πως ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία του Ιησού θα μείνει. Αυτό αναδεικνύει την μοναδική αξία της Προσευχής του Ιησού. Ότι το μόνο που θα μείνει για πάντα δικό μας είναι η Προσευχή του Ιησού.
Κι αυτή όχι ως ποιότητα. Διότι η ποιότητα είναι της Θείας Χάρης. Δική μας είναι η ποσότητα.
Από μας εξαρτάται το να προσευχόμαστε πόσο προσευχόμαστε, αν είναι δυνατόν χωρίς διακοπή, αδιαλείπτως. Αν η προσευχή μας είναι καθαρή από αλλότριους λογισμούς ή όχι είναι έργον της Θείας Χάριτος.
Μ’ αρέσει να παρομοιάζω την Προσευχή του Ιησού, το Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλό ή απλώς Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό, με το “παλιορουκόπι” το γεωργικό εργαλείο με το οποίο οι γεωργοί στο χωριό μου, κόβουν τις βατσινιές, τα “παλιούρια”, και καθαρίζουν τον τόπο για την καλλιέργεια.
Έτσι καθαρίζουμε κι εμείς την καρδιά μας με την Προσευχή του Ιησού, για να έλθει η Χάρη του Θεού μέσα μας.
Είναι λάθος να διακόπτουμε την Προσευχή του Ιησού όταν αμαρτάνουμε. Η Προσευχή δεν είναι βραβείο για τους καθαρούς (ουδείς αναμάρτητος).
Γι’ αυτό οι άγιοι Πατέρες από την πείρα τους, είδαν ότι με την αμαρτία διακόπτεται και η προσευχή και πρόσθεσαν την στα λόγια της προσευχής και την επίγνωση ότι προσεύχονται ως αμαρτωλοί όπως ο Τελώνης της Παραβολής και όχι φαρισαϊκώς.
