«Η έλευση του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά του ανθρώπου ονομάζεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας “νηφάλιος μέθη” (Αγ. Διονύσιος Αρεοπαγίτης).
Tην μέθη που προξενείται από το Άγιον Πνεύμα, την συναντούμε στην Μητέρα του Προφήτου Σαμουήλ, που προσευχόταν στον Ναό με πολλή διάθεση και η προσευχή της ήταν νοερά…
…σε τέτοιο βαθμό που το παιδάριο του Ηλί του Ιερέως την θεωρούσε μεθυσμένη και ήθελε να την διώξει από τον Ναό. Και εκείνη απάντησε ότι δεν είναι μεθυσμένη, αλλά χύνει την καρδιά της ενώπιον του Κυρίου (Α’ Βασ. α’, 14-15).
Την ίδια μέθη υπέστησαν οι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής, γιατί τότε έλαβαν το Άγιον Πνεύμα, ανακάλυψαν το χώρο της καρδιάς, γνώρισαν τον Χριστό καλύτερα, έγιναν μέλη του Σώματος του Χριστού, αναπτύχθηκε μεγάλη αγάπη και πόθος για τον Χριστό, και αυτό εκφράστηκε, όπως εξηγούν οι Πατέρες, με προσευχή…
Η Πεντηκοστή έγινε μια φορά ιστορικά, αλλά επαναλαμβάνεται στην ζωή όλων των αγίων.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει ότι εκείνος που συνάγει τον νου του στην καρδιά και τον ανυψώνει στον Θεό υφίσταται την καλή αλλοίωση…
Όταν με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, οι ψυχές γίνονται χωρητικά δοχεία και ανάπτεται μέσα στην καρδιά τους το πυρ της θείας Χάριτος, τότε μετέχουν της Πεντηκοστής και γίνονται απόστολοι του Χριστού…
Η Πεντηκοστή είναι το κορυφαίο σημείο του δοξασμού και της θεώσεως. Όσοι ακολουθούν την ίδια πορεία με τους Μαθητές, ανέρχονται σε αυτήν την θεωρία και μετέχουν της Χάριτος και της ενεργείας της Πεντηκοστής…»
Μητροπ. Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος
Από το βιβλίο «Οι Δεσποτικές Εορτές – Εισοδικό στο Δωδεκάορτο και την Ορθόδοξη Χριστολογία»
