Το γύρο του κόσμου κάνουν οι τελευταίες άφρονες διεκδικήσεις της γείτονος Τουρκίας η οποία εν πολλοίς προκαλεί το εθνικό μας συναίσθημα. Έτσι ο σουλτάνος Ερντογάν σε μια ύστατη απεγνωσμένη προσπάθεια να συσπειρώσει τον λαό του προέβη στην εξαγγελία σωρείας διεκδικήσεων περιουσιών στην Ρόδο μας και αιτείται αποζημιώσεις.
Εκμεταλλεύεται φυσικά το κενό της Ελληνικής μας πραγματικότητας αφού η προσάρτηση των νήσων στην Ελλάδα έγινε μετά τις συνθήκες του ’22 που επέβαλλαν υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών εξαιρουμένων των μουσουλμάνων της Θράκης.
Έκτοτε οι Τούρκοι (μουσουλμάνοι) της Ρόδου και της Κω, κατά βάσιν, έχαιραν όλων των προνομίων των Ελλήνων πολιτών χωρίς ποτέ να τεθεί θέμα εκατέρωθεν. Η δε συμβίωση ήταν αρμονική και ουδείς εσκέφθη κάτι πέραν των νενομισμένων και των ειωθότων.
Την όλη αρμονική συνύπαρξη όμως έρχονται κατά καιρούς να κλονίσουν οι δημαγωγικές παράλογες απαιτήσεις των πρωθυπουργών της Τουρκίας που αφυπνίζουν τον αλυτρωτισμό εξάπτουν τον εθνικισμό.
Ως εκ τούτου ο Ερντογάν υποδεικνύοντας σε τουρκικές ΜΚΟ να ενεργήσουν αντ’ αυτού απαιτεί τώρα αποζημιώσεις η την επανάκτηση περιουσιών που κατείχαν οι μωαμεθανοί ως κατακτητές και εγκατέλειψαν εσπευσμένα όταν πλέον τα νησιά μας απελευθερώθηκαν από κάθε ζυγό.
Οι έξι της Τουρκίας αδυνατούν επίσης να αποφανθούν για το αυτονόητο, αφού ο συγκεντρωτισμός του σουλτάνου δεν αφήνει καθόλου περιθώρια δημοκρατικής έκφρασης. Έτσι το όλο θέμα εναπόκειται στην οξύμωρη παράνοια του Ερντογάν και τις ακόρεστες ορέξεις του.
Μια τέτοια διεκδίκηση βέβαια είναι ανώφελη γιατί τότε θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για δικές μας αποζημιώσεις για τις περιουσίες των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου που εκριζώθηκαν δια πυρός και σιδήρου από τις πατρογονικές των εστίες και οι περιουσίες τους καρπώθηκαν από Τάταρους που ζούσαν σε αχυροκαλύβες.
Ας τεθεί λοιπόν ως θέμα επί της στρογγυλής τραπέζης το προκύψαν θέμα και τότε θα δούμε ποιος θα βγει ηττημένος και ποιος Νικηφόρος. Οπότε ένα τέτοιο θέμα δεν συμφέρει καθόλου την γείτονα χώρα αφού η πλάστιγγα γέρνει προς το μέρος των Ελλήνων.
Ένα άλλο θέμα επίσης είναι και η επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας σαν τζαμί, παρά την απαγόρευση του Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτού της σύγχρονης Τουρκίας, ο οποίος θεωρούσε πως ο Ναός της Ορθοδοξίας πρέπει λειτουργεί πλέον ως μουσείο.
Η Ελληνική Κυβέρνηση και πρωτίστως το Οικουμενικό Πατριαρχείο οφείλει να αφήσει κατά μέρος την διπλωματία και τις νομενκλατούρες και να πάρει σαφή θέση με το όποιο τίμημα. Είδαμε εξάλλου την έκβαση της διπλωματίας στο παρελθόν με τον αφορισμό της επανάστασης και τον απαγχονισμό του μαρτυρικού Πατριάρχη, Γρηγορίου του Ε’.
Είναι καιρός ο Πατριάρχης και η περί αυτόν Σύνοδος να πάρει μια γενναία και ειλικρινή απόφαση περί της Αγίας Σοφίας, αντί να αναλώνονται με τα κουταλάκια του παγωτού σαν υποκατάστατα της Αγίας Λαβίδος.
Φτάνει που ο λαός μας δεν βρίσκει αποκούμπι και όραμα στην πολιτική ζωή. Η Εκκλησία, η οποία αρέσκεται να αυτοαποκαλείται εθναρχούσα, οφείλει να αναλάβει τα ηνία της και να σταθεί αντάξια του διαχρονικού της ρόλου.
Ο καιρός της σιωπής παρήλθε ανεπιστρεπτί. Οι εξελίξεις τρέχουν και η αβεβαιότητα συνθλίβει τις ψυχές μας.
Καιρός λοιπόν να αναλάβουμε τας πτέρυγας μας.
Με αγάπη και πόνο ψυχής,
Αθανάσιος Μισσός
Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου
