20 Ιουλίου 1974, ώρα 5:30 το πρωί… Σειρήνες πολέμου ηχούν σε όλη την Κύπρο. Οι δυνάμεις του Αττίλα φτάνουν στην Κερύνεια. Σμήνη τουρκικών αεροπλάνων αρχίζουν τις επιθέσεις στην περιοχή της Κερύνειας και της Λευκωσίας.
20 Ιουλίου 2020, ώρα 5:30 το πρωί… Σειρήνες ηχούν σε όλη την Κύπρο. Σαράντα έξι χρόνια μετά, η Κύπρος ακόμη αιμορραγεί. Μάνες φεύγουν από τη ζωή, χωρίς να γνωρίζουν την τύχη των παιδιών τους. Οικογένειες ντυμένες στα μαύρα, για όλους όσους έχασαν από τα πυρά του Τούρκου Εισβολέα…
Σαράντα έξι χρόνια έχουν περάσει από την βάρβαρη τουρκική εισβολή, στις 20 Ιουλίου 1974, που είχε ως αποτέλεσμα την κατοχή του 37% του νησιού. Ο αριθμός 1,619 μένει ανεξίτηλος στις μνήμες. Τόσοι είναι οι αγνοούμενοι από την εισβολή. Αφορμή της τουρκικής εισβολής, οι διαταραχές που επικρατούσαν στο νησί, λόγω του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου.
Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών κατέλαβαν την Κερύνεια και την περιοχή γύρω από την πόλη.
Στις 23 Ιουλίου κηρύχθηκε εκεχειρία. Ακολούθησαν δύο γύροι διαβουλεύσεων στη Γενεύη μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών, στις οποίες η Τουρκία ζητούσε ομοσπονδιακή λύση, ανταλλαγή πληθυσμού και το 34% των εδαφών της Κύπρου να ελέγχεται από τους Τουρκοκύπριους. Στις 14 Αυγούστου, ξεκίνησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής.
Οι δυνάμεις του Αττίλα καταλαμβάνουν το 36,2% της Κύπρου.
Τόσα χρόνια μετά και οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές… Κανένας δεν κοίταξε τις χαροκαμένες μάνες στα μάτια και να αναλάβει τις ευθύνες του. Με ένα γιατί φεύγουν οι πατέρες από τη ζωή, με μόνο τις αναμνήσεις από τα παιδιά τους.
«Ο Θεός να μεν μας το ξαναδείξει»…
Μία πρόταση που κρύβει όλο τον πόνο των ανθρώπων.
