Το παρακάτω περιστατικό το αφηγήθηκε με μεγάλη συγκίνηση μια ευσεβέστατη κυρία, αρκετά ηλικιωμένη, η οποία αξιώθηκε να δει ένα απ τά παιδιά της ν αφιερώνεται στο Θεό. Συνέβη όταν ήταν νεαρή μητέρα κι είχε τα παιδάκια της μικρά.
Έπειδή η ζωή ήταν δύσκολη τότε κι εργαζόταν μόνο ο σύζυγος, προσπαθούσαν με οικονομία να ζήσουν, για να μπορέσουν να χτίσουν κι ένα σπιτάκι, μήπως γλυτώσουν απ τό ενοίκιο, που τους εξαντλούσε οικονομικά. Τα παιδάκια όμως ήταν αδύνατα, και ειδικά το ένα. Ο γιατρός στον οποίο τα πήγαν, συνέστησε καλή διατροφή· καλύτερη απ όση είχαν.
Η μητέρα συμφώνησε μαζί του και προσπαθούσε να πείσει και το σύζυγό της, ο οποίος, αν και ήταν κι εκείνος καλός πατέρας και τ αγαπούσε τα παιδιά, ήθελε να εξακολουθήσει τη μικρή αποταμίευση, για το λόγο που προαναφέρθηκε.
Έτσι έφτασαν να διαφωνήσουν. Ήρεμα, βέβαια, αλλά δημιουργήθηκε ένα στενόχωρο αδιέξοδο. Αυτή η συζήτηση έγινε μέσα στον κήπο του Ζαππείου, όπου οι γονείς είχαν βγει περίπατο μαζί με τα μικρά παιδάκια τους.
Η νεαρή μητέρα, η οποία σημειωτέον ήταν ορφανή από μικρό παιδί και δεν είχε κοντά της κανέναν συγγενή, για να βοηθήσει να πειστεί ο σύζυγος, ένιωσε πολύ πόνο και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. Δεν είπε όμως ούτε λέξη. Ήταν άνθρωπος που είχε την δύναμη της υπομονής και της σιωπής στις δύσκολες ώρες.
Προσευχήθηκε όμως νοερά εκείνη τη στιγμή με αφάνταστη πίστη και πόνο και είπε στο Θεό:
«–Θεέ μου! Λυπήσου με, και φώτισέ τον! Λυπήσου με, γιατί δεν έχω κανέναν να με βοηθήσει! Κανέναν!…»
Ενώ όμως έλεγε αυτά με τη μυστική προσευχή της, βλέπει δίπλα της φωτεινή μεγαλοπρεπή ύπαρξη! Ένα γλυκύτατο Άγγελο του Θεού με ξανθά μαλλιά, που την κοίταζε με πολλή αγάπη και συμπάθεια! Ταράχτηκε ελαφρά, αλλά και πάλι κατάφερε και δε μίλησε.
Ο Άγγελος, ο Άγγελος της, αμέσως έγινε άφαντος, αφού πρώτα της έδωσε το ελπιδοφόρο μήνυμα του Θεού:
«Δεν είσαι μόνη, κόρη μου!…»
Σε λίγο ακούστηκε γλυκειά και ταπεινωμένη η φωνή του συζύγου της να λέει:
«– Έχεις δίκιο, «Μαρία» μου. Πρώτα είναι η υγεία των παιδιών μας και μετά έχει ο Θεός και για το σπίτι!»
Να πως λύνονται οι διαφωνίες, όταν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής! Και το άλλο:
Κανείς δεν είναι πραγματικά μόνος, αλλά νιώθει μόνος, αν δεν ζει κατά Θεόν…