Η Ταρσός της Κιλικίας υπήρξε πατρίδα -όπως και του αποστόλου των εθνών Παύλου- του αγίου μάρτυρος Διομήδη.
Γεννημένος από πλούσιους και αγαθούς γονείς, εκείνος αναδείχθηκε ακόμα καλύτερος στο χαρακτήρα από αυτούς. Ασκούσε το ιατρικό επάγγελμα, αλλά άνηκε στην τάξη των «αναργύρων», αφού ποτέ του δεν έπαιρνε αμοιβή για τις υπηρεσίες πού πρόσφερε κατά προτίμηση στους φτωχούς, τούς ξένους, τούς καταδιωγμένους.
Ο βιογράφος του σημειώνει χαρακτηριστικά ότι τάς μέν ψυχάς αυτών εθεράπευε θεοσεβεία, τά δέ σώματα τέχνη ιατρική. Έκανε δηλαδή άριστο συνδυασμό, θεραπεύοντας τις μεν ψυχές με την πίστη στον Θεό, τα δε σώματα με τις ιατρικές του γνώσεις.
Στα χρόνια του σκληρού διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού έφυγε από την Ταρσό της Κιλικίας και πήγε στη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου εξακολούθησε να δρα όπως και πρώτα, ευεργετώντας και θεραπεύοντας όσους ζητούσαν τη βοήθειά του.
Αποτέλεσμα ήταν να κατηγορηθεί συκοφαντικά στον αυτοκράτορα, ο οποίος έδωσε εντολή σε στρατιώτες του να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν ενώπιον του. Όταν όμως οι στρατιώτες έφτασαν εκεί πού βρισκόταν ο Διομήδης, τον βρήκαν να κείτεται νεκρός, κατά παραχώρηση του Κυρίου.
Προκειμένου όμως να πείσουν τον αυτοκράτορα για το γεγονός, απέκοψαν την κεφαλή του Διομήδη και την προσκόμισαν στο Διοκλητιανό, εξηγώντας του και τι είχε συμβεί.
Εκείνος, βλέποντας το θέαμα, τους διέταξε να γυρίσουν πίσω και να ξαναβάλουν το κεφάλι στο υπόλοιπο σώμα του Διομήδη.
Καθώς πραγματοποιήθηκε αυτό, ώ του θαύματος, οι στρατιώτες ξαναβρήκαν το φώς των οφθαλμών τους πού, όπως αναφέρει ό συναξαριστής, είχαν χάσει εν τω τεμείν του αγίου την κεφαλήν (όταν δηλ. αποκεφάλιζαν τον άγιο).
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Τῶν σωμάτων τὰς νόσους θεραπεύων Διόμηδες, καὶ ψυχῶν τὴν ῥῶσιν ἐν λόγῳ, ἀληθείας ἐβράβευες• τὴν θείαν εἰληφὼς γὰρ δωρεάν, τοῖς πάσχουσι ποικίλως βοηθεῖς•
καὶ Μαρτύρων ταῖς ἀκτῖσι, καταυγασθεὶς, σώζεις τοὺς ἐκβοῶντάς σοι• δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν
Τὴν ἰατρικήν, κτησάμενος ἐπιστήμην, τῆς ἀθλητικῆς, ηὐμοίρησας εὐκληρίας, ὡς κήρυξας ἐνδόξως, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, παμμακάριστε Διόμηδες, Ἀναργύρων ἐγκαλλώπισμα,
καὶ προστάτα τῶν βοώντων σοι• Αὐτὸς γενοῦ ἰατήρ, τοῖς σοῖς δούλοις σοφέ.
Μεγαλυνάριον
Χάριν ἰαμάτων ἀπολαβών, ψυχῶν καὶ σωμάτων, θεραπεύεις πάθη δεινά• ὅθεν κἀμοὶ νεῖμον, Διόμηδες παμμάκαρ, ὑγείαν τὴν κατ’ ἄμφω, ἵνα γεραίρω σε.
