Όλοι κάτι γνωρίζουμε για τα στάδια, για τα γήπεδα. Ειδικοί χώροι για αθλοπαιδιές, για αγώνες και διάφορα αθλήματα. Περιβάλλονται και από σειρές καθισμάτων, τις λεγόμενες κερκίδες, για τους θεατές. Μέσα στο στίβο, στο αγωνιστικό χώρο, ευρίσκονται αυτοί που αγωνίζονται και αθλούνται ατομικά ή ομαδικά, αυτοί που αναμετρούνται με τους άλλους σε διάφορα αθλήματα.
Οι θεατές από τις κερκίδες έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν και να επευφημούν τις επιδόσεις των αθλητών, να ασκούν κριτική κ.λπ. Έχουν μείνει στην ιστορία το περίφημο Κολοσσαίον στάδιον της Ρώμης, το Παναθήναιον στάδιον κ.λπ.
Υπάρχει όμως και το στάδιο που διαθέτει μόνο αγωνιστικό χώρο. Δεν διαθέτει κερκίδες, διότι δεν προβλέπονται θεατές. Όλοι ευρίσκονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο και ασκούνται. Πρόκειται για το στάδιο της Εκκλησίας του Χριστού, το στάδιο της χριστιανικής ζωής, το πνευματικό στάδιο των αρετών.
Δικαίωμα εισόδου σ’ αυτό το στάδιο έχουν τα μέλη της στρατευομένης Εκκλησίας του Χριστού ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου. Συμμετέχουν νέοι, έφηβοι, άνδρες ώριμοι και γέροι, γυναίκες, άνθρωποι εγγράμματοι και ολιγογράμματοι, πλούσιοι και φτωχοί. Ως γνήσιοι στρατιώτες του Χριστού ασκούνται συνεχώς και γυμνάζονται στην εν Χριστώ ζωή, αφού ο πνευματικός αγώνας του Χριστιανού απαιτεί συνεχή άσκηση με συνέπεια και συνέχεια.
Ο Χριστιανός επιδίδεται σε αγωνίσματα που του τα καθορίζει ο άγιος Θεός. «Γίνεται καθαροί, αφαιρέστε τις πονηριές από τις ψυχές σας, ώστε να μη φαίνονται αυτές ακάθαρτες μπροστά στα μάτια του Θεού, σταματήστε τις πονηριές σας. Μάθετε και συνηθίστε να πράττετε το καλό και την αρετή, ζητήστε με όλη σας την καρδιά το δίκαιο…», φωνάζει εκ μέρους του Θεού ο Προφήτης (Ησ. α΄ 16-17).
Ακόμη αγώνισμά του καθημερινό, να φθάσει με τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. δ΄ 13). Να αυξηθεί σε τέλειο άνθρωπο από πνευματική άποψη και να αποκτήσει το μέτρο της πνευματικής ωριμότητας κατά την οποία θα έχει πλήρεις τις δωρεές και την ηθική τελειότητα του Χριστού, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν.
Αυτή η ωριμότητα της ψυχής του Χριστιανού απαιτεί άοκνη προσπάθεια. Με την καθημερινή πνευματική γυμνασία, οι πνευματικές αισθήσεις του καθίστανται λεπτότερες και ολονέν και περισσότερο κατάλληλες για να γεύονται τη γλυκύτητα της παρουσίας της χάριτος του Θεού. Αποκτά αισθητήρια γυμνασμένα για να διακρίνουν εύκολα μεταξύ του καλού και του κακού, της αλήθειας και της πλάνης (Εβρ. ε΄ 14). Γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να υπάρχει συνειδητός Χριστιανός που να μην αισθάνεται την ανάγκη να αθλείται.
Ο απόστολος Παύλος προτρέπει τον μαθητή του Τιμόθεο σε συνεχή εξάσκηση για την ευσέβεια και την αγία ζωή (Α΄ Τιμ. δ΄ 7-8). Η σωματική εξάσκηση και εκγύμναση, του λέει, είναι λίγο ωφέλιμη, επειδή αποβλέπει μόνο στο σώμα, που είναι φθαρτό. Η ευσέβεια όμως είναι ωφέλιμη σ’ όλα, και στο σώμα δηλαδή και στην ψυχή, γιατί υπόσχεται αγαθά και αμοιβές και για την παρούσα και για τη μέλλουσα ζωή.
Ιδιαίτερα η Μεγάλη Τεσσαρακοστή προσφέρεται για περισσότερα πνευματικά γυμνάσια. Είναι περίοδος για μεγαλύτερη πνευματική περισυλλογή, συμμάζεμα του νου, αυτοσυγκέντρωση, αυτοκριτική. Δεν επιτρέπει ο Χριστιανός στον εαυτό του, ιδιαίτερα τώρα, να διασκορπίζεται ο νους του ούτε να απροσεκτούν τα μάτια του και να ματαιολογεί η γλώσσα του.
«Τον διεσπαρμένον μου νουν επισυνάγαγε, Κύριε, (συμμάζεψε τον διασκορπισμένο νου μου, Κύριε) και την χερσωθείσαν καρδιάν καθάρισον (την καρδιά μου που κατάντησε χωράφι τραχύ, άγονο και ακαλλιέργητο, καθάρισέ την), ως τω Πέτρω δίδους μοι μετάνοιαν…» ψάλλουμε κατανυκτικά αυτή την περίοδο.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι περίοδος ασκήσεως λιτότητας με την καθιερωμένη νηστεία αυτών των ημερών. Λίγα και λιτά τα απαραίτητα για τη συντήρησή μας φαγητά, για να είναι ο καθένας απερίσπαστος από «πάσαν βιοτικήν… μέριμναν». Να μπορεί να αφοσιωθεί στα σωτηριώδη γεγονότα του Σταυρού, της ταφής και της τριημέρου εκ νεκρών Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Ακόμη η μετάνοιά μας βαθύτερη και η προσευχή μας θερμότερη.
Μέσα από τα βάθη της ψυχής μας παρακαλούμε και ικετεύουμε τον φιλάνθρωπο Κύριο και τη φιλόστοργη Μητέρα μας την Παναγία, από την πρώτη ήδη μέρα του Τριωδίου «Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…» και «Της σωτηρίας εύθυνόν μοι τριβούς, Θεοτόκε». Τώρα περισσότερο να προσευχηθούμε, αφού ζητούμε να προσεγγίσουμε περισσότερο τον Θεό. «Μετανοίας ο καιρός και δεήσεως ώρα, εκτενώς βοήσωμεν τω μόνω Θεώ. Άγιος, Άγιος, Άγιος ει, ο Θεός ημών».
Αδελφοί, φέρουμε την «φιλαμαρτήμονα σάρκα» που επιθυμεί κατά του πνεύματος (Γαλ. ε΄ 17), με τις αμαρτωλές τάσεις και επιθυμίες της. Η βαθιά μετάνοιά μας, η ειλικρινής εξομολόγηση, η κατανυκτική και με συντριβή θερμή μας προσευχή, η τακτικότερη μυστηριακή μας ζωή, θα μας βοηθήσουν να φέρουμε καλές επιδόσεις.
Λοιπόν, «το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα… και αναλάβοντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τω εχθρώ αντιμαχησώμεθα…». Το στάδιον της Εκκλησίας είναι ανοιχτό. Δεν υπάρχουν κερκίδες και καθίσματα. Διαθέτει μόνο αγωνιστικό στίβο. Μοναδικούς θεατές αλλά και συμπαραστάτες έχουμε τον ουράνιο αγγελικό κόσμο. Ας γυμνασθούμε πνευματικά και να ευχηθούμε για όλους μας με τη χάρη και τη βοήθεια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, καλό αγώνα, με πολλές και καλές πνευματικές επιδόσεις.
