Εσύ μου παραπονέθηκες πριν λίγο, θέλεις λέει κάπου να ξεσπάσεις!
Και πήγες κι έβαψες κόκκινα και μώβ τα μαλλιά σου, μάκρυνες τα νύχια σου και τους έβαλες κάθε λογιών αυτοκόλλητα επάνω, στρασάκια και καρδούλες κόκκινες!
Το σώμα σου-τον Ναό του Αγίου Πνεύματος-το γέμισες τατουάζ με δράκους, φωτιές, χαμένους έρωτες, άγκυρες, καράβια, ονόματα, και μεγάλους Σταυρούς, για να δηλώνεις όπως λές, ευθαρσώς την πίστη σου!
Μα, δεν άκουσες τα λόγια κάποιου μεγάλου μας Αγίου, που όσο ζούσε σοφά μας νουθετούσε…
”Παιδιά μου…τον Χριστό να τον έχουμε στην ψυχή μας, και όχι με μπογιές και χρώματα επάνω στο σώμα μας..!”.
Και έσκισες τα ρούχα σου
και τρύπησες τις φλέβες σου
και άλλαξες το φύλλο σου
και έκοψες στα δυό το όνομά σου
και διέλυσες το σπιτικό σου
και χώρισες τον άνθρωπό σου
και κατέστρεψες ψυχοσωματικά τα παιδιά σου!
Εσύ μου παραπονέθηκες πριν λίγο, θέλεις λέει κάπου να ξεσπάσεις!
Και αντί να βάλεις στην ζωή σου τον Χριστό, θεοποίησες το κτίσμα Του!
Τον άνθρωπο
την σάρκα
την ύλη
την γαστέρα
τους ποδοσφαιριστές
την τηλεόραση!
Και μας ρωτώ λοιπόν…
”Που να χωρέσεις σ ‘ όλα τούτα Εσύ Χριστέ;”
Αποχαυνώνεσαι απαθής, καθημερινά μπροστά στο τηλεοπτικό πορνείο και θαυμάζεις τα ανάξια θαυμασμού…
Τηλεπερσόνες
τηλεγαμπρούς και τηλενύφες
γλάστρες
μέντιουμ
ψυχολόγους
αστρολόγους
χαρτορίχτρες
μαγείρους
κριτές
επικριτές
τραγουδιστές
θαυματοποιούς
μεγάλους αδελφούς
πολιτικούς
γελωτοποιούς!
Μόδα η ανομία
ο τζόγος
η τεχνολογία
το αλκοόλ και η οινοποσία
η πορνεία
η μοιχεία
η γαστριμαργία
η κενοδοξία
η φιληδονία
η ακηδία…
Κι όλα αυτά να σε παίρνουν απ ‘ το χέρι και να σε οδηγούν στην μεγάλη απελπισία!
Εσύ μου παραπονέθηκες πριν λίγο, θέλεις λέει κάπου να ξεσπάσεις!
Ξέσπασε στον Χριστό..!
Με προσευχή
με μετάνοια
με μελέτη του θείου λόγου Του
με νηστεία
με αυτομεμψία
με εκκλησιασμό
με εξομολόγηση
με Θεία Κοινωνία
με ορθοπραξία
με ελεημοσύνη
με το να κρατείς σφιχτά το κομποσχοίνι
με σιωπή
με την ευχή
με υπομονή
με καρτερία.
Ορίστε λοιπόν, η μεγάλη σου ευκαιρία!
Να βρεί επιτέλους η ψυχούλα σου, την πολυπόθητη γαλήνη κι ευτυχία!