“Καὶεἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον
καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου,
ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν
μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί·
ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ”.
15 Αυγούστου.
Γιορτάζει η Κυρία Θεοτόκος.
Γιορτάζει ολόκληρη η Ελλάδα.
Κάθε πόλη και χωριό έχει ένα ναό ή εξωκλήσι προς τιμήν Της.
Τιμούμε Αυτή που έφερε στον κόσμο τον Λυτρωτή μας.
Αυτή που έγινε η Πλατυτέρα των Ουρανών και η Χώρα του
Αχωρήτου.
Αν θέλουμε, να σκιαγραφήσουμε κάποια χαρακτηριστικά της
προσωπικότητας της Υπεραγίας Θεοτόκου, σίγουρα θα ήταν: η
ταπείνωση και η υπακοή.
Αρχικά, παρατηρούμε από την αρχή των Ευαγγελίων την ταπείνωση
της Παναγίας. Από τον Ευαγγελισμός Της με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ,
βλέπουμε το λόγο Της: “ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης
αὐτοῦ”. Δέχθηκε χωρίς αντιρρήσεις να ενσαρκώσει τον Ιησού Χριστό.
Αλλά, και λίγο αργότερα στο γάμο της Κανά, δέχεται την ταπείνωση από
τον Υιό Της: “τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου” (Ιω. 2,4).
Επίσης, το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από την προς
Φιλιππησίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, τονίζει την ταπείνωση
που βίωσε ο Χριστός από τη Γέννηση μέχρι τη Σταύρωσή Του· “μορφὴν
δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς
ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου,
θανάτου δὲ σταυροῦ”.
Ας πάρουμε, μέσα από αυτήν την μεγάλη Θεομητορική εορτή,
αφορμή για τη ζωή μας. Ας αναρωτηθούμε λίγο μέσα μας: Άραγε
κάνουμε ταπείνωση; Στον πνευματικό μας, στην οικογένειά μας, στους
συναδέλφους μας; Ή με την πρώτη παρατήρηση είμαστε έτοιμοι να τους
φωνάξουμε; Αν θέλουμε να εντρυφήσουμε λίγο παραπάνω, κάνουμε
πραγματική ταπείνωση; Ή μόνο για το θεαθήναι; Μόνο στο χώρο της
Εκκλησίας;
Το επόμενο βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας της
Παναγίας, η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Έγινε η μεσίτρια των
ανθρώπων προς το Θεό. Όταν άρχισαν τα Πάθη του Κυρίου μας, η
Παναγία, βλέποντας τον Υιό Της να υποφέρει, παρατηρούμε την
ανθρώπινη φύση Της. Κλαίει, θρηνεί, στεναχωριέται. Όμως, κάνει
υπακοή στο θέλημά Του, για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Και πάλι· ας δούμε τον εαυτό μας μέσα στην καθημερινότητά μας.
Κάνουμε υπακοή στο θέλημα της Εκκλησίας; Κάνουμε υπακοή στον
Πνευματικό μας πατέρα; Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, η
Αγία μας Εκκλησία, θέσπισε νηστεία προς τιμήν του προσώπου της
Υπεραγίας Θεοτόκου. Κάνουμε νηστεία; Τιμούμε με αυτό τον τρόπο το
Πρόσωπό Τη;
Ας ευχηθούμε, ο Τριαδικός Θεός διά πρεσβειών της Υπεραγίας
Θεοτόκου «ἦς τὴν Κοίμησιν Αὐτῆς ἐορτάζομεν», να μεσιτεύει για όλους
μας προς τον πολυεύσπλαγχνο Θεό και να μας χαρίζει την μετάνοια στη
ζωή μας!
“Ἄγγελοι τὴν Κοίμησιν τῆς Παρθένου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς ἡ
Παρθένος ἀπαίρει, ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὰ ἄνω”.
