Λίγες ημέρες μετά την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους, στις 08 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία πανηγυρίζει «το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας».
Για το γεγονός αυτό τα ιερά Ευαγγέλια σιγούν. Η ίδια σιγή, άλλωστε, απλώνεται γύρω από το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της Θεοτόκου.
Ελάχιστα είναι τα λόγια της που διασώθησαν. Αρκεί να σημειωθεί πως η προτροπή της στους υπηρέτες στο θαύμα που έγινε από τον Χριστό στην Κανά της Γαλιλαίας, «ο,τι αν λέγη (ο Χριστός) υμίν, ποιήσατε» (Ιωάν. 2,5), είναι τα τελευταία της λόγια που αναφέρουν τα Ευαγγέλια.
Από τότε (το θαύμα έγινε στις αρχές του πρώτου έτους της δημόσιας δράσης του Κυρίου) και στο εξής η Θεοτόκος παρακολούθησε σιωπηλή τη δράση του Υιού της και το ίδιο αμίλητη έπνιξε τον πόνο της κάτω από το σταυρό Του.
Τα κενά των Ευαγγελίων για το βίο της Υπεραγίας Θεοτόκου συμπληρώνουν οι απόκρυφες διηγήσεις. Αυτές, γραμμένες από ευσεβείς συγγραφείς και πλουτισμένες από τη φαντασία τους, μας δίνουν πληροφορίες για τη γέννησή της, την παιδική της ηλικία, την κοίμησή της.
Η Εκκλησία πήρε από τα κείμενα αυτά τις παραδόσεις που εκείνη θεώρησε αληθινές και τις διαφύλαξε στις εορτές, τους ύμνους, τις εικόνες που καθιερώθηκαν και έγιναν με το υλικό τους.
