Επιμέλεια Στέλιος Κούκος
[Γράφει ο όσιος Σωφρόνιος ο Αγιορείτης και του Έσσεξ]: Έτσι παρέμεινε κατά τη ζωή του «αφανής» [ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης].
Χωρίς αμφιβολία αυτό ήταν όχι μόνο το θέλημα του Θεού γι’ αυτόν, αλλά και η δική του επιθυμία, που την αποδέχτηκε και την εκπλήρωσε ο Θεός, κρύβοντάς τον ακόμη και από τους πατέρες του Αγίου Όρους.
Όχι όμως μέχρι τέλους.
Μερικοί, μοναχοί και μη, άνθρωποι που επισκέφτηκαν τον Άθωνα ή αλληλογραφούσαν με τον Γέροντα, τον εκτίμησαν και τον αγάπησαν βαθειά, ανάμεσά τους επίσκοποι και ιερείς με ανώτερη θεολογική μόρφωση και ευσεβείς κοσμικοί.
Θυμόμαστε το εξής γεγονός:
Στη Μονή φιλοξενήθηκε για πολύ καιρό ένας ξένος ορθόδοξος, στον οποίο η συνάντηση με τον Γέροντα προκάλεσε βαθειά εντύπωση.
Αγάπησε τον Γέροντα και πήγαινε συχνά να τον ακούση. Αυτό το έμαθαν οι μοναχοί.
Μια μέρα τον συνάντησε στους διαδρόμους της Μονής ο Ιερομόναχος Ν., από τα πιο γνωστά μέλη του ηγουμενοσυμβουλίου και του είπε:
– Δεν ξέρω γιατί σεις, ένας πολυμαθής θεολόγος, πηγαίνετε στον πάτερ Σιλουανό, έναν αγράμματο χωρικό; Δεν υπάρχει τάχα άλλος ευφυέστερος απ’ αυτόν;
– Για να καταλάβη κανείς τον Γέροντα Σιλουανό, πρέπει να είναι «πολυμαθής», απάντησε ο φιλοξενούμενος με πόνο ψυχής.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Σωφρονίου (νυν οσίου Σωφρονίου), ο «Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», έκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας.
