Ένας μυαλωμένος πατέρας που είχε τέσσερις γιούς, θέλησε κάποτε να τους μάθει, να μην κρίνουν τα πράγματα επιπόλαια. Γι’ αυτόν τον σκοπό, έστειλε έναν – έναν, να επισκεφτούν μια αχλαδιά που βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση.
Ο πρώτος γιός έφυγε τον χειμώνα, ο δεύτερος την άνοιξη, ο τρίτος το καλοκαίρι και ο μικρότερος γιός το φθινόπωρο.
Όταν επέστρεψε ο τελευταίος από τους γιούς του, ο πατέρας τους κάλεσε όλους μαζί και τους ζήτησε να περιγράψουν τι είχαν δει.
Ο πρώτος γιός ανέφερε, ότι το δέντρο ήταν φρικτό, γερμένο και στραβό…
Ο δεύτερος είπε πως όχι, ήταν πηγμένο στα πράσινα μπουμπούκια και γεμάτο υποσχέσεις!
Ο τρίτος γιός, δεν συμφώνησε με τους 2 πρώτους και δήλωσε, ότι ήταν φορτωμένο λουλούδια, ότι είχε ένα πολύ γλυκό άρωμα και ότι φαινόταν πολύ όμορφο, ήταν κατά τη γνώμη του, ό,τι πιο χαριτωμένο είχε δει ποτέ.
Ο τελευταίος από τους γιούς, διαφοροποιήθηκε από τους προηγούμενους και διαβεβαίωσε, ότι η αχλαδιά ήταν ώριμη και μαραινόταν από τόσο καρπό, γεμάτη ζωή και ικανοποίηση.
Τότε ο πατέρας, τους εξήγησε:
– Παιδιά μου, όλοι έχετε δίκιο, γιατί ο καθένας σας έχει δει μόνο μια φάση της ζωής του δέντρου.
Και όπως δεν πρέπει να κρίνετε ένα δέντρο, έτσι δεν πρέπει να κρίνετε και έναν άνθρωπο, βλέποντάς τον μόνο σε κάποια περίοδο της ζωής του και ότι μπορεί να μετρηθεί μόνο στο τέλος, όταν όλες οι ”εποχές” έχουν ήδη περάσει…
Ορθόδοξος Κυψέλη