Δεν έχει ακόμη τέλεια αγάπη, ούτε βαθιά γνώση της θείας πρόνοιας εκείνος που στον καιρό του πειρασμού δεν κάνει υπομονή σε όσα του συμβαίνουν, αλλά ξεκόβει τον εαυτό του από την αγάπη των πνευματικών αδελφών.
Ο σκοπός της θείας πρόνοιας είναι, αυτούς που η κακία με διάφορους τρόπους τους απομάκρυνε, να τους ενοποιεί με την ορθή πίστη και την πνευματική αγάπη, αφού βέβαια ο λόγος που έπαθε ο Σωτήρας μας ήταν για να συνάξει σε ενότητα τα διασκορπισμένα παιδιά του Θεού (Ιω. 11:52).
Εκείνος λοιπόν που δεν ανέχεται ούτε αντέχει τα ενοχλητικά, ούτε υποφέρει τα λυπηρά, ούτε υπομένει τα κοπιαστικά, βαδίζει έξω από τον δρόμο της αγάπης και της πρόνοιας του Θεού.
Αφού η αγάπη έχει υπομονή και καλοσύνη (Α’ Κορ. 13:4), όποιος λιγοψυχεί από τα λυπηρά που του συμβαίνουν και γι’ αυτό κακιώνει με αυτούς που τον λύπησαν και ξεκόβει τον εαυτό του από την αγάπη προς αυτούς, πώς δεν θα ξεπέσει από τον σκοπό της θείας πρόνοιας;
Σου συνέβη πειρασμός από τον αδελφό σου και η λύπη σε έκανε να τον μισήσεις;
Μη νικιέσαι από το μίσος, αλλά νίκα το μίσος με την αγάπη. Και θα νικήσεις με τον εξής τρόπο: να προσεύχεσαι γι’ αυτόν ειλικρινά στον Θεό και να δέχεσαι την απολογία του, ή και ο ίδιος να τον καταπραΰνεις με τη δική σου απολογία, θεωρώντας τον εαυτό σου αίτιο του πειρασμού και κάνοντας υπομονή μέχρι να περάσει το σύννεφο.
Αυτόν που μέχρι χθες τον θεωρούσες πνευματικό αδελφό και ενάρετο, μη σήμερα, επειδή ο πονηρός σε έκανε να τον μισήσεις, τον κρίνεις ως φαύλο και κακό. Αλλά με την αγάπη που μακροθυμεί (Α’ Κορ. 13:4), συλλογίσου τα χθεσινά καλά και διώξε από την ψυχή σου το σημερινό μίσος.
Αυτόν που χθες επαινούσες ως καλό και εγκωμίαζες ως ενάρετο, μην τον κακολογήσεις σήμερα ως φαύλο και κακό, επειδή η αγάπη σου μεταβλήθηκε σε μίσος, θέλοντας με την κατηγορία του αδελφού να δικαιολογήσεις το κακό μίσος που νιώθεις.
Αντίθετα, να συνεχίσεις να τον εγκωμιάζεις με τον ίδιο τρόπο, έστω και αν κυριαρχείσαι ακόμη από τη λύπη, και έτσι εύκολα θα επιστρέψεις στην ίδια σωτήρια αγάπη.
Μην πεις: «Δεν μισώ τον αδελφό μου», ενώ δεν θέλεις ούτε να τον θυμάσαι, αλλά άκουσε τον Μωυσή που λέει: «Μη νιώσεις μέσα σου μίσος για τον αδελφό σου. Να εξηγηθείς μαζί του αδελφικά, και δεν θα σε βαραίνει γι’ αυτόν αμαρτία» (Λευϊτ. 19:17).
Δεν μπορεί η λογική ψυχή, όταν τρέφει μίσος εναντίον κάποιου ανθρώπου, να έχει ειρήνη με τον Θεό που έδωσε τις εντολές.
Γιατί αυτός λέει: «Αν δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα σφάλματά τους, ούτε ο ουράνιος Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα σφάλματά σας» (Ματθ. 6:15). Αν όμως ο άλλος δεν θέλει να συμφιλιωθεί, εσύ τουλάχιστο φυλάξου από το μίσος με το να προσεύχεσαι γι’ αυτόν ειλικρινά και να μην τον κακολογείς σε κανέναν.
Η ειρήνη των αγίων αγγέλων στηρίζεται στις δύο αυτές διαθέσεις: στην αγάπη προς τον Θεό και στην αγάπη μεταξύ τους. Το ίδιο ισχύει και για τους αγίους όλων των αιώνων. Πάρα πολύ ωραία λοιπόν είπε ο Σωτήρας μας ότι σε αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος και οι προφήτες (Ματθ. 22, 40).
Μη νομίζεις ότι σε αγαπούν αυτοί που σου μεταφέρουν λόγια, τα οποία γεννούν μέσα σου λύπη και μίσος, ακόμη και αν φαίνονται να λένε αλήθεια.
Αντίθετα, να τους αποστρέφεσαι σαν θανατηφόρα φίδια, ώστε και εκείνους να τους σταματήσεις από το να κακολογούν, και την ψυχή σου να την απαλλάξεις από την κακία.
Μην είσαι εύκολος στο να διώχνεις την πνευματική αγάπη, γιατί άλλος δρόμος σωτηρίας δεν έχει μείνει στους ανθρώπους.
Μην καταφρονήσεις την εντολή της αγάπης, γιατί με αυτήν θα γίνεις παιδί του Θεού, ενώ παραβαίνοντάς την θα βρεθείς παιδί της γέεννας.
Μη θέλεις να αρέσεις στον εαυτό σου, και τότε δεν θα μισείς τον αδελφό σου. Μην αγαπάς τον εαυτό σου, και τότε θα αγαπάς τον Θεό.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση Μ’ (40). Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2001
