“Αλλά ανεβαίνει ο Ιησούς από το ύδωρ. Ανεβάζει μαζί Του τον κόσμο και βλέπει να σχίζωνται οι ουρανοί τους οποίους ο Αδάμ έκλεισε για τον εαυτό του και τους απογόνους του όπως είχε κλείσει (ο Θεός) και με την πύρινη ρομφαία τον Παράδεισο(Γεν. 3,24).
Και το Πνεύμα μαρτυρεί την θεότητα (διότι το όμοιο σπεύδει προς το όμοιο). Και η φωνή από τους ουρανούς (διότι από εκεί προερχότον Εκείνος για Τον οποίο εδίδετο η μαρτυρία).
Εμφανίζεται σαν περιστέρι λόγω του ότι είναι από πολύ παλαιά συνηθισμένο το περιστέρι να φέρει την ευχάριστη αγγελία της παύσεως του κατακλυσμού.
Εάν κρίνεις την θεότητα με όγκους και με σταθμά και για τον λόγο αυτόν σου φαίνεται μικρό το Πνεύμα επειδή παρουσιάζεται με μορφή περιστεριού, ώ ανόητε και μικρόψυχε για τα πιο μεγάλα είναι καιρός να δυσφημίσεις και την βασιλεία των ουρανών επειδή παρομοιάζεται μέ ένα σπειρί από σινάπι (Ματθ. 13,31) και να υπερυψώσεις τον διάβολο πιο πολύ από την μεγαλειότητα του Ιησού επειδή αυτός ονομάζεται βουνό μέγα(Ζαχ. 4,7) και Λεβιάθαν και βασιλεύς όσων βρίσκονται στα ύδατα(Ιώβ 3,8·40,25),(Ησ.27,1),ενώ ο Ιησούς ονομάζεται αρνίο και μαργαρίτης και σταγόνα και άλλα παρόμοια. ”
Γρηγορίου Θεολόγου, Έργα, Τόμος 5, Λόγος ΛΘ’, Σελ.103, Ε.Π.Ε
Πατερικαί εκδόσεις “Γρηγόριος Παλαμάς”
