Κυριακή μετά τα Φώτα σήμερα, αγαπητοί. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς αφού εβαπτίσθη από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη ποταμό και φανερώθηκε η αγία Τριάδα, υστέρα άφησε τον Ιορδάνη και πήγε στην έρημο, που ήταν εκεί κοντά, και νήστευσε σαράντα ήμερες και σαράντα νύκτες.
Και υστέρα πειράσθη από τον διάβολο, τον οποίον και νίκησε. Και ήλθαν οι άγγελοι και Τον διακονούσαν. Και άρχισε δειλά-δειλά την δημοσία Του δράση, το έργο Του το κοσμοσωτήριο.
Και όταν άκουσε ότι ο Ιωάννης φυλακίσθη απ’ τον Ηρώδη Αντίπα, τότε άφησε την Ιουδαία και ήλθε στη Γαλιλαία. Και στη συνέχεια άφησε και την πατρίδα Του τη Ναζαρέτ και ήλθε στην Καπερναούμ, που ήταν κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας,.
Και έκαμε την Καπερναούμ δεύτερη πατρίδα Του. Όλοι έχουμε ανάγκη από μια πατρίδα, ακόμα κι ο Θεάνθρωπος· ας την αγαπούμε κι ας τη φροντίζουμε.
Και καθώς ήλθε στην Καπερναούμ και στη Γαλιλαία ο Ιησούς Χριστός, γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος ότι: «…τότε πραγματοποιήθηκε και επαληθεύθηκε η προφητεία του Ησαΐου, πού αιώνες πριν είχε πει. ότι οι χώρες δηλαδή αυτές που είναι κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, και εκτείνονται και πέρα από τον Ιορδάνη μέχρι την Γαλιλαία των εθνών, είδαν φως μέγα, το φως του Χρίστου, ενώ εκάθηντο και ήσαν αιχμάλωτες στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας, της ασεβείας και της πλάνης».
Είδαν το «μέγα φως» τον Χριστό, κι ο λαός ο όποιος ευρίσκετο στη χώρα της αμαρτίας και του πνευματικού θανάτου, είδε και ένοιωσε το «μέγα φως», το φως του Κυρίου.
Κυριακή μετά τα Φώτα, δηλαδή, σήμερα, και γι’ αυτό αναφέρεται σ’ αυτά τα ωραία το ιερό και άγιο Ευαγγέλιο. Ο Χριστός έλαμψε ως «φως μέγα», και στη Γαλιλαία, αλλά και στην Οικουμένη ολόκληρη.
Και άρχισε ο Ιησούς Χριστός το κήρυγμα Του το μέγα, λέγοντας ακριβώς τα ίδια τα λόγια του Ιωάννου του Βαπτιστού: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασίλεια των ουρανών», για να βεβαιώσει με αυτό ότι ο Ιωάννης ήταν ο Πρόδρομος Του, η αρχή του Ευαγγελίου Του.
Και αρχίζει ο Κύριος απ’ τη μετάνοια. Μετάνοια είναι η αλλαγή του ανθρώπου, η αλλαγή της νοοτροπίας, η αλλαγή της ζωής, η στροφή και μεταστροφή στον βίο.
Και μετάνοια είναι το ξύπνημα της αγάπης μέσα στην ψυχή μας, και το δόσιμο του όχι άλλου, ούτε στα είδωλα, ούτε στο σκοτάδι, ούτε στον κακό εαυτό μας, αλλά στον Ιησού Χριστό, στην πρώτη και στην τελευταία μας αγάπη, σε Κείνο που «εις τέλος μας ηγάπησεν», και είναι το Άλφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος της ζωής μας.
Και τους έλεγε ακόμα ότι «έφθασε η βασίλεια του Θεού». Και η Βασιλεία του θεού δεν ήταν υλική, όπως την εφαντάζοντο και την περίμεναν οι Ιουδαίοι, αλλά πνευματική.
Η Βασιλεία του Θεού είναι ο ίδιος ο Χριστός μας, γι’ αυτό ας Τον αγαπήσουμε, ας μείνουμε κοντά Του, ας ζητούμε πάντοτε το φως Του το σωτήριο, και ας Τον νοιώθουμε δικό μας, και ας ξέρουμε, ένα πράγμα: ότι εδώ είμαστε περαστικοί και πηγαίνουμε για τη Βασιλεία Του, και για τον Παράδεισο Του.
