Μένω κατάπληκτος και θαυμάζω το μεγαλείο των αγίων του Θεού Μυστηρίων και την ιδιότητα τους να παρέχουν ζωή.
Υπήρχε κάποια γριούλα, πού είχε αιμόπτυση και είχε ολότελα εξασθενίσει, γιατί δεν έπαιρνε τροφή.
Χάρη στη Θεία Μετάληψη των Άχραντων του Χρίστου Μυστηρίων, με τα όποια την κοινώνησα, άρχισε να αναλαμβάνει την ίδια εκείνη ήμερα.
Κάποια νεαρή γυναίκα, πού πλησίαζε ν’ αποθάνει, κοινώνησε τα ‘Αχραντα Μυστήρια και αμέσως μετά, την ίδια εκείνη ήμερα, άρχισε να αναλαμβάνει, να τρώγει, να πίνει και να όμιλεί, ενώ προηγουμένως, ευρισκόμενη σχεδόν σε αμνησία, παράδερνε έντονα και δεν έτρωγε ούτε έπινε οτιδήποτε.
Δόξα στα ζωοποιά και φρικτά Σου Μυστήρια Κύριε.
“Ολοι εσείς, πού κοινωνείτε τα άγια “Αχραντα του Θεού Μυστήρια! Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας για να βλέπετε και πώς ενώνεστε με τον Κύριο, αν δηλαδή άξια κοινωνείτε. Τί παρρησία έχετε προς τον Κύριο και τη Θεοτόκο!
Τί καθαρότητα πρέπει να έχετε, τί πραότητα, ταπείνωση και ακακία! Τί απάθεια προς τα γήϊνα! Και τί φλογερό πάθος για τις ουράνιες τις καθαρώτατες και αιώνιες ηδονές και απολαύσεις!
Οί άνθρωποι, στη διάρκεια ολόκληρης της γήϊνης ζωής τους, αναζητούν τα πάντα, έκτος άπο το Ζωοδότη Χριστό γι’ αυτό και δεν έχουνε πνευματική ζωή, γι’ αυτό και είναι παραδομένοι σε κάθε λογής πάθη, στην απιστία, την όλιγοπιστία, την ιδιοτέλεια, το φθόνο, το μίσος, τη δίψα για τις γήινες τιμές και τις ηδονές από τα φαγητά και τα ποτά.
Μονάχα στο τέλος της ζωής τους αναζητούν το Χριστό —στη θεία Μετάληψη— κι αυτό, άλλοτε από κάποια βοώσα ανάγκη κι άλλοτε από κάποια συνήθεια ήδη αποδεκτή από άλλους ανθρώπους.
“Ω, Χριστέ Θεέ, Ζωή και Ανάσταση μας! Μέχρι ποιου σημείου γίναμε ματαιόδοξοι, μέχρι ποιου βαθμού τυφλωθήκαμε! Τί όμως θα μας συνέβαινε, αν Σέ αναζητούσαμε, αν Σέ είχαμε μέσα στην καρδιά μας;
Η γλώσσα είναι ανίκανη να εκφράσει τη μακαριότητα, πού γεύονται όσοι Σέ έχουν μέσα στις καρδιές τους. Γι’αυτούς, Κύριε, Εσύ είσαι και στερεή, υγιής βρώση και ανεξάντλητη πόση και ένδυμα φωτεινό και ό ήλιος και «ή ειρήνη… η υπερέχουσα πάντα νουν» (Φλπ. 4,7), ή χαρά ή άφραστη και το καθετί.
Μαζί Σου, Κύριε, σαν είμαστε, όλα τα γήινα είναι τέφρα, είναι φθαρτά.
Νοιώθω ωραία να προσεύχομαι για τους συνανθρώπους μου, όταν κοινωνήσω άξια, δηλαδή ενσυνείδητα και με πλήρη επίγνωση· τότε ό Πατέρας, ό Υιός και το “Αγιο Πνεύμα, ό Θεός μου είναι μέσα μου κι έχω απέναντι Του μεγάλη παρρησία.
Ό Βασιλέας των όλων είναι τότε μέσα μου, σαν σε οικητήριό Του. Ζητείς τότε ο,τι θέλεις: «Προς αυτόν έλευσόμεθα», είπε ό Κύριος, «και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσομεν» (Ίωάν. 14,23)
“Ο εάν θελητε», είπε ακόμα ό Κύριος, «αίτήσασθε, και γενήσεται ύμίν» (Ίωάν. 15,7). Ανοίγουμε στους άλλους τη θύρα εισόδου στη Βασιλεία των Ουρανών μέσω του Βαπτίσματος· κι έμείς οί ίδιοι δε θα εισέλθουμε σ’ αυτή;
Καθαρίζουμε τους άλλους με τη μετάνοια και προσευχόμαστε για την άφεση των αμαρτιών τους· κι έμείς μήπως δε θα λάβουμε άφεση των αμαρτιών μας;
Ενώνουμε τους άλλους με το Χριστό στο άγιο Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως κι έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα ενωθούμε μαζί Του «εν τη άνεσπέρω ήμερα της Βασιλείας του Χρίστου»;
Στό άγιο Χρίσμα μεταδίδουμε στους άλλους τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πού τους ενισχύει και τους αυξάνει πνευματικά· έμείς οι ίδιοι μήπως δε θα λάβουμε ισχύ και δύναμη, από το Πανάγιο Πνεύμα και δε θ’ αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα;
Αληθινά, έλπίζούμε στερρά να λάβουμε τα έπηγγελμένα αγαθά κατά τη Χάρη, το έλεος και τη φιλανθρωπία του Σωτήρα μας Θεού.
Είθε δε όλοι να τα λάβουν! Μόνο, να μη παραδινόμαστε στη ραθυμία και την άκηδία «και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιώμεν εις επιθυμίας» (πρβλ. Ρμ. 13,14) · ας έχουμε «το μυστήριο της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει» (Α’ Τιμ. 3,9) κι ας προκύπτουμε στην αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον.
Σ’ ευχαριστώ, Κύριε, γιατί μου χαρίζεις νέα ζωή κάθε φορά πού με δάκρυα μετάνοιας και ευχαριστίας τελώ τη Θεία Λειτουργία και κοινωνώ τα ‘Αχραντα και Ζωοποιά Σου Μυστήρια.
Στά άγια Σου Μυστήρια οφείλω την ως τώρα παράταση της ύπαρξης μου, την καθαρότητα των τρίβων μου και το καλόν όνομα ανάμεσα στο λαό Σου.
Γι’ αυτό το λόγο, ας αγιάζεται όλο και περισσότερο το ‘Ονομα Σου το μέγα μέσα μου και μέσα σ’ όλο το λαό Σου, πού φέρει το “Ονομα Σου το άγιο, αλλά και σ’ όλο τον κόσμο Σου· ας έλθει ή Βασιλεία Σου, Βασιλεία δικαιοσύνης, ειρήνης και χαράς εν Πνεύματι Άγίω, ας έλθει σ’ όλων μας τις καρδιές, καθώς Σύ είπες: « Ένοικήσω εν αύτοίς και έμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονται μοι εις υιούς και θυγατέρας» (πρβλ. Β’ Κορ. 6,16-18 και Λευΐτ. 26,12′ Ίερ. 3,19)
Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης – Μετάνοια και Θεία Μετάληψη – Εκδόσεις Τήνος
