Καλημέρα πάντες ω! αδερφοί ακούσατε την σήμερον εορτήν,
σήμερον τα Φώτα και εορτή και λαμπρά ημέρα Δεσποτική.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
Εν αρχήν ως ήρχισεν ο Θεός έκτισε την γην και τον ουρανόν,
ύστερον δε πάλιν από αυτά έκαμε τα ζώα και τα φυτά,
έκαμεν την θάλασσαν ποταμούς τον μέγαν Ιορδάνην και αλλουνούς.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
Ο Αδάμ κι Εύα ημάρτησαν και εις αμαρτίαν υπέπεσαν,
την απάτη στον όφη την έριξαν και του Θεού δεν είπαν πως έφταιξαν,
αλλ’ ο όφης ήταν διάβολος των πονηρών δαιμόνων διδάσκαλος.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
Μα και Ιησούς ο φιλάνθρωπος ήλθεν εις τον κόσμον ως άνθρωπος,
δία να λυτρώσει πάντας ημάς από αυτάς τας χείρας τας μιεράς.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
Και τον Ιωάννην εζήτησε και στο βάπτισμά του τον έκραξε,
– Ιωάννη Πρόδρομε σε ζητώ στον μέγαν Ιορδάνην να βαφτισθώ.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
Και ο Ιωάννης του έλεγε και σφοδρώς το σώμα του έτρεμε,
– πώς να σε βαπτίσω ω! Λυτρωτά όπου η χειρ μου τρέμει και δειλεία,
πως τολμώ να βάλω την χείρα μου εις την κορυφή του Σωτήρα μου.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
– Άφες φόβον Πρόδρομε σου ζητώ στον μέγαν Ιορδάνην να βαπτισθώ.
τότε τον βαπτίζει ο Βαπτιστής και έλαμψεν η έρημος παρευθύς.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
Και το πνεύμα ως είδος περιστεράς και λευκής και ωραίας και καθαράς,
και φωνή ηκούσθει εκ του πατρός ούτος είν’ υιός μου αγαπητός,
και τα Χερουβείμ θυμιάζουσι και τα Σεραφείμ τον δοξάζουσι.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
Δια τούτο πάντες ω! αδερφοί ακούσατε την σήμερον εορτήν,
να την εορτάσωμεν αδερφοί ότι είναι ημέρα Δεσποτική.
Καλημέρα καλημέρα καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.
