Ένας παππούλης διηγείται στο βιβλίο του, τον πόνο που έχει εδώ και 2 χρόνια με το πνευματικό του παιδί που έφυγε από πλάνη ή από δόλο.
Ένα παιδί με χαρίσματα και προικισμένο με τα νάματα της πίστεως. Όμως προσεγγίσθηκε από έναν δόλιο προβατόσχημο και τον παρέσυρε. Τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους μη γνωρίζοντας τον, τι …. στοιχείο εστί.
Έκτοτέ κορόιδεψαν πολλούς πατέρες με την συμπεριφορά τους. Έφτασε όμως στο επιθυμητό και ευλογημένο. Οι ευχές του παππούλη του και των γονιών του, των συνοδεύουν. Απαρνήθηκε ακόμα και την ύπαρξη του παππούλη του. Κύριε ελέησον !
Όμως αυτός ο δόλιος δήθεν προστάτης του, ως Μέτερνιχ συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα παντοιοτρόπως και ποικιλοτρόπως.
Ο παππούλης ζητά να του μιλά, να επικοινωνεί γιατί αρρώστησε, φυσικά να μείνει εκεί που είναι, πίστευε στο παιδί του και στην πορεία του, δεν ήθελε ποτέ το κακό του, αν και σφετερίστηκε την πατρική αγάπη και έγινε κλοπή του αμνού από δόλιο άνθρωπο.
Οι συμπεριφορές ανταμείβονται σε αυτή την ζωή πολλαπλά.
Προσεύχεστε για τον παππούλη γιατί ο πόνος είναι μεγάλος και ο υιός του να επανέλθει στα πρότερα.
Γένοιτο !
