Σωτήριος Θεολόγου
Την προηγούμενη Κυριακή, εορτάσαμε τη νίκη της Ορθοδοξίας, τη νίκη επί των εικόνων. Όχι μία νίκη για την τέχνη και την απεικόνιση του Χριστού, αλλά μία βαθύτερη θεολογική ομολογία της ενσάρκωσης του Θεού Λόγου.
Η εικόνα του Χριστού είναι μία διακήρυξη ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μπορέσουμε και εμείς να γίνουμε Θεοί κατά χάριν, «Αὐτός ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» κατά το λόγο της Αγίας Γραφής.
Αυτή την Κυριακή, Κυριακή Β’ των Νηστειών, η ευαγγελική διήγηση αναφέρεται σε ένα θαύμα – σημείο του Χριστού. Τα θαύματα του Χριστού αναφέρονται σε αναστάσεις νεκρών, θεραπείες ασθενών και άλλα προβλήματα που ταλάνιζαν τον τότε κόσμο.
Το σημερινό θαύμα του Ευαγγελίου αναφέρεται στη θεραπεία του παραλύτου στην Καπερναούμ. Δίδασκε ο Χριστός σε ένα σπίτι, το οποίο ήταν γεμάτο από κόσμο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κάποιος να εισέλθει εντός της οικίας.
Οι τέσσερες συνοδοί του παραλυτικού αποφάσισαν να ξηλώσουν τη στέγη του σπιτιού για να κατεβάσουν τον παραλυτικό στο Χριστό. Αντικρύζοντας ο Χριστός την πίστη αυτών των ανθρώπων, του είπε: «Παιδί μου, σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες».
Αλλά, μπροστά σε αυτό το θαυμαστό σημείο του Χριστού ήταν και οι Γραμματείς, που άκουσαν την παραπάνω κουβέντα. Η άφεση των αμαρτιών γινόταν μόνο από το Θεό και έτσι, θεώρησαν ως προσβολή τη συγχώρεση από τον Χριστό.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Χριστός κατάλαβε τι λογισμό έκαναν οι άνθρωποι, και απευθύνθηκε προς αυτούς: «Τί εἶναι εὐκολότερο νά πῶ στόν παράλυτο: σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες ἤ σήκω, πάρε τό κρεβάτι σου καί περπάτα;».
Λέει, τότε στον παράλυτο: «σήκω, πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου». Βλέποντας όλοι τη θεραπεία του παραλυτικού, δόξασαν το Θεό για το θαυμαστό σημείο Του.
Μπορούμε να ξεχωρίσουμε δύο καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι. Η πρώτη κατάσταση είναι η πίστη των τεσσάρων ανθρώπων που κατεβάζουν τον άρρωστο από τη στέγη στα πόδια του Χριστού· και η άλλη κατάσταση, η απιστία των Γραμματέων («Τί ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας; Τίς δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη εις ο Θεός;» (Μκ. 2, 8).
Ας πάρουμε να δούμε την πρώτη κατάσταση. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν την πίστη στο Χριστό ότι μπορεί να κάνει καλά τον παραλυτικό.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο σημερινός εορταζόμενος Άγιος, αναφέρει σχετικά με τους τέσσερεις ανθρώπους: «Ο ψυχικώς παράλυτος, μετανοών, φέρεται εις τον Κύριον από τέσσαρας δυνάμεις· την αυτοκριτικήν, την εξομολόγησιν, την υπόσχεσιν αποχής από τα κακά εις το μέλλον, την δέησιν προς τον Θεόν. Η οροφή την οποίαν θα χαλάσωμεν δια να φθάσωμεν εις τον Κύριον είναι ο νους, ο οποίος πρέπει να καθαρθή δια να καθοδηγή και το σώμα».
Εμείς πιστεύουμε στο Χριστό, όπως οι τέσσερις άνθρωποι; Πιστεύουμε ότι μπορεί ο Χριστός να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας; Να μας ελευθερώσει από όλα αυτά στα οποία έχουμε προσκολληθεί;
Στην καθημερινή μας ζωή, συχνά βρίσκουμε δυσκολίες που καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω. Τι κάνουμε τις περισσότερες φορές;
Απογοητευόμαστε ή σταματάμε την προσπάθειά μας; Οι τέσσερις άνθρωποι, με το που συνάντησαν την πρώτη δυσκολία ούτε απογοητεύτηκαν ούτε σταμάτησαν την προσπάθειά τους.
Η εικόνα αυτών των ανθρώπων είναι μία προεικόνιση της Βασιλείας του Θεού· είχαν ενότητα, ομόνοια και έγιναν ένα για να καταφέρουν αυτό που ήθελαν. Χρειάζεται να έχουμε θάρρος για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες μας. Ποτέ ο Χριστός δεν μας είπε ότι δεν θα έχουμε δυσκολίες και προβλήματα· αλλά, θα είναι πάντα συνοδοιπόρος στη ζωή μας.
Ας κλείσουμε, με τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης: «Επειδή λοιπόν η βασιλεία του Θεού και ήγγισε και μέσα μας είναι και σε λίγον καιρό φθάνει, ας καταστήσωμε τους εαυτούς μας με τα έργα της μετανοίας αξίους αυτής.
Ας βιάσωμε τους εαυτούς μας ανακόπτοντας τις πονηρές προλήψεις και συνήθειες· διότι η βασιλεία των ουρανών είναι βιαστή και οι βιασταί την αρπάζουν.
Ας ζηλεύσωμε την υπομονή, την ταπείνωσι και την πίστι των θεοφόρων πατέρων μας· διότι λέγει, «εξετάζοντας τα αποτελέσματα της διαγωγής τούτων, να μιμήσθε την πίστι τους» (Εβρ. 13, 7). Ας νεκρώσωμε τα μέλη μας τα επίγεια, πορνεία, ακαθαρσία, κάθε κακό πάθος, και την πλεονεξία, και μάλιστα κατά την διάρκεια των ιερών τούτων ημερών της νηστείας».
