Καί τό Συναξάριον γράφει επιγραμματικά: «Τη Κυριακή μετά τήν Χριστού Γέννησιν μνήμην επιτελούμεν των Αγίων Θεοπατόρων Ιωσήφ του Μνήστορος της Αγίας Παρθένου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, Ιακώβου του Αδελφοθέου καί Δαβίδ του Προφήτου καί Βασιλέως».
Ευθύς τήν πρώτην Κυριακήν μετά τά Χριστούγεννα η Εκκλησία τιμά καί μνημονεύει τόν Ιωσήφ τόν Μνήστορα, ο οποίος διετάχθη από τήν Πρόνοιαν του Θεού νά προστατεύση τήν Παρθένον Μαρίαν, τόν ῞Αγιον Ιάκωβον, ως πρώτον Επίσκοπον της Εκκλησίας καί τόν Προφήτην καί Βασιλέα Δαβίδ, εκ του γένους του οποίου κατήγετο η Παρθένος Παναγία. Χαρακτηριστικά γράφεται εις τό Συναξάριον, ότι «Τιμώ Ιωσήφ μνήστορα της Παρθένου, ως εκλεγέντα φύλακα ταύτης μόνον».
Τιμάται ο Ιωσήφ ως φύλακας της παρθενίας της Θεοτόκου καί μόνον καί ως προστάτης της Παναγίας καί του θείου Βρέφους, κατ επιταγήν του Θεού.
Η τιμητική ημέρα της Κυρίας Θεοτόκου είναι ακριβώς η επομένη ημέρα των Χριστουγέννων, η 26η Δεκεμβρίου, η οποία ονομάζεται «η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου», δηλαδή προσκαλούνται οι χριστιανοί νά συναχθούν τήν επομένην των Χριστουγέννων, διά νά τιμήσουν καί δοξολογήσουν τήν αειπάρθενον Κόρην, η οποία ηξιώθη νά φέρη εις τά σπλάχνα της αυτόν τόν Θεόν καί νά τόν γεννήση τέλειον Θεόν καί τέλειον Ανθρωπον, χωρίς αμαρτίαν, τόν Θεάνθρωπον καί Φιλάνθρωπον Κύριον καί Θεόν καί Σωτήρα του κόσμου.
Ο ῞Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει εις τόν Συναξαριστήν του:
Ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ ήτο υιός Ιακώβ, υιού του Ματθάν καί ήτο απόγονος του Δαβίδ από τήν φυλήν Ιούδα. Νέος ενυμφεύθη μέ τήν Σαλώμην καί απέκτησαν επτά παιδιά, των οποίων τά ονόματα είναι: Ιάκωβος, Ιωσής, Ιούδας καί Σίμων, Εσθήρ, Μάρθα καί Σαλώμη.
Γέρων πλέον, κατά θείαν πρόνοιαν, έγινε μνήστωρ της Παρθένου Μαρίας, ολίγον καιρόν πρό του Ευαγγελισμού της. Καί ετάχθη ως φύλακας της παρθενίας της Παναγίας καί προστάτης της. Αυτήν τήν επιταγήν του Θεού εφύλαξεν άριστα ο Ιωσήφ, διά τούτο καί τιμάται από τήν Εκκλησίαν.
Ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος ήτο ο πρώτος υιός του Ιωσήφ από τήν Σαλώμην, καί έγινε ο πρώτος Επίσκοπος των Ιεροσολύμων, Επίστευσεν εις τόν Χριστόν, μετά τήν ανάληψιν του Ιησού Χριστού καί κατ αποκάλυψιν αυτού του Ιησού Χριστού, καθώς καί τά άλλα παιδιά του Ιωσήφ. Τόν Ιάκωβον τόν έρριψαν οι Ιουδαίοι από τό πτερύγιον του Ναού καί τόν εσκότωσαν.
Ο Προφήτης καί Βασιλεύς Δαβίδ είναι καί απεδείχθη η επισημοτέρα καί δραματικωτέρα μορφή της ιστορίας του Ισραήλ, μέσα εις μίαν οδυνηράν καί εμπεριστατωμένην πορείαν, πιστός εις τόν Θεόν καί μέ αγνά αισθήματα πρός τόν λαόν.
Ελυτρώθη από τά φοβερά δεινά καί τίς αμαρτίες του μέ τήν μεγάλην ταπείνωσιν καί τήν μετάνοιαν του, τήν οποίαν καταγράφει εις τόν 50ον Ψαλμόν του Ψαλτηρίου του, τό οποίον παραμένει απαράμιλλον ως λογοτεχνία, ως ποίησις, ως φιλολογία, ως θερμή προσευχή καί ανάτασις πρός τόν Θεόν, ως ένα θεόπνευστον Κείμενον, τό οποίον μεταφέρει τήν ψυχήν του ανθρώπου μέ τόσην δύναμιν μέσα εις τήν Χάριν του Θεού.
Η Εκκλησία ιδιαιτέρως τιμά τόν Προφήτην καί Βασιλέα Δαβίδ, κατά τήν σημερινήν Κυριακήν, διά νά τονίση τήν κατ άνθρωπον καταγωγήν του Ιησού Χριστού καί ακόμη νά διδάξη, ότι τόν Δαβίδ τόν εκαθάρισαν από τήν αμαρτίαν του οι πολλές θλίψεις του, τόν απέπλυναν τά νάματα της μεγάλης καί συγκινητικής μετανοίας του, καί τά δάκρυα της θερμής καί ειλικρινούς προσευχής του.
Ομολογεί καί προσεύχεται καί ικετεύει. « Ημάρτηκα τώ Κυρίω. Ελέησον με ο Θεός κατά τό μέγα έλεος σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου».
Αυτά τα Μηνύματα μάς προσφέρει σήμερα η Εκκλησία μας κατά τήν Κυριακήν αυτήν, μετά τήν Χριστού Γέννησιν, καί επικαλείται τήν χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού καί τήν κραταιάν προστασίαν της Κυρίας ημών Θεοτόκου επί πάντας.
