Οἱ πειρασμοί· ὅσον ὀλίγη εἶναι ἡ ὑπομονή, τόσον μεγάλοι φαίνονται οἱ πειρασμοί. Καί ὅσον συνηθίζει ὁ ἄνθρωπος νά τούς ὑπομένῃ, τόσον μικραίνουν καί τούς περνᾷ χωρίς κόπον. Καί γίνεται στερεός ὡσάν βράχος.
Λοιπόν ὑπομονή! Καί αὐτό ὅπου τώρα σοῦ φαίνεται δύσκολον νά τό κατορθώσῃς, ἀφοῦ θά περάσουν ἔτη πολλά θά ἔλθῃ στό χέρι σου νά τό κατέχῃς ὡς ἴδιον κτῆμα, χωρίς νά τό καταλάβῃς πόθεν σοί ἔγινε.
Δι’ αὐτό ἔργασαι τώρα εἰς τήν νεότητα χωρίς νά λέγῃς τό “διατί” καί νά ἀθυμῇς.
Καί ὅταν γηράσῃς θά δρέπῃς δράγματα ἀπαθείας.
Καί θά ἀπορῇς· πόθεν σοί ἐγενήθησαν τοιοῦτοι ὡραῖοι στάχυες, ἀφοῦ ἐσύ μηδέν ἐγεώργησας!
Καί ἔγινες πλούσιος ὁ μηδενός ἄξιος!
Καί ὅλοι οἱ γογγυσμοί, αἱ παρακοές καί ἀθυμίες σου, ἐβλάστησαν τοιούτους καρπούς καί ἄνθη εὐώδη!
Διά τοῦτο βιάζου.
Γέροντος Ἰωσήφ, Ἔκφρασις μοναχικῆς ἐμπειρίας,
Ἔκδ. Ἱ. Μ. Φιλοθέου, Ἅγιον Ὄρος