Στη Θεία Λειτουργία, στην αγρυπνία,μα και σε κάθε ακολουθία της Εκκλησίας μας,όλα μετρούν.
Ο πιστός λαός, ο κληρικός, η ατμόσφαιρα του ναού, το λιβάνι, η ψαλμωδία,
η τάξη και η ευπρέπεια του χώρου.
Νιώθω ευγνώμων στο Θεό,διότι όλα αυτά τα χρόνια,στις ακολουθίες και λειτουργίες μας ψάλλουν άνθρωποι πιστοί, με γνώση, με ευλάβεια.Με σεμνότητα και αρχοντιά.Με ταπείνωση και μεράκι και χαρά.
Γι’ αυτό κι ο λειτουργικός χρόνος κυλά ξεκούραστα,και λειτουργεί αναγωγικά.
Δηλαδή, μας ανεβάζει.
Μπορεί να γίνονται μικρά λάθη από όλους μας στα τεχνικά κάποιες στιγμές.
Μα προσπαθούμε να μη λαθεύουμε στο βασικό στόχο μας,που είναι η προσέγγιση του Θεού.
Να πάρουμε – όπως έλεγε ο άγιος Πορφύριος -τους χυμούς όλων αυτών των λέξεων,των μελωδημάτων, των ακουσμάτων,των προσευχών.
Προσπαθούμε (σεβόμενοι) να μη μένουμε στον τύπο,μα να ανεβαίνουμε διαρκώς ιερές αναβάσεις.
Απόδειξη ότι όλα αυτά δεν αποτελούν απλές θεωρίες, είναι η λάμψη του προσώπου και των ματιών όλων στο τέλος της θ. Λειτουργίας,η ειρήνη των λογισμών,η δύναμη της ψυχής σε κάθε επερχόμενη θλίψη.
Το χαμόγελο που περιγελά τον όποιο θάνατο…
