Χτες το βράδυ επιστρέφοντας σπίτι, κοίταξα τα φώτα στις κολόνες της ΔΕΗ να γοητεύουν πολλές μικρές πεταλουδίτσες οι οποίες πετούσαν πεισματικά πάνω τους χωρίς σταματημό πάρα μόνο όταν θα έσβηναν τα φώτα.
Γιατί προσελκύονται στο έντονο φως όμως αυτά τα μικρά πλάσματα;
Διαβάζοντας σε εγκυκλοπαίδειες και διάφορα μέρη του διαδικτύου πιστεύεται ότι μεταναστεύουν σε μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιώντας το φεγγάρι για βοήθεια στις μετακινήσεις τους!
Πώς;
Απλά το φεγγάρι το έχουν ως σταθερό σημείο αναφοράς καθώς ταξιδεύουν σε ευθεία πορεία η οποία ευθεία σχηματίζει μια σταθερή γωνία με μια άλλη νοητή ευθεία που στοχεύει το φεγγάρι!
Από τον καιρό λοιπόν που εμείς οι άνθρωποι δεν συμφωνήσαμε με την σοφία της φύσης και θέλαμε η νύχτα να παραμένει ημέρα με διάφορους τεχνητούς φωτισμούς εκτός ότι χάσαμε την πανέμορφη θέα των αστεριών τη νύχτα λόγω των φώτων (μαζί και άλλα πράγματα…), (αν δεν με πιστεύετε πάτε νύχτα με ξαστεριά σε μια περιοχή που δεν έχει τεχνητό φωτισμό και κοιτάξτε τον ουρανό, πραγματικά θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό), προξενήσαμε και σύγχυση στα πλασματάκια με τα μικρά φτερά να πετούν αδιάκοπα πάνω στους τεχνητούς φωτισμούς!
Οι μικρές πεταλουδίτσες λοιπόν θεωρώντας μια τεχνητή πηγή φωτός ότι είναι το φεγγάρι ξεκινούν μια ατελείωτη σπειροειδή κίνηση διατηρώντας πάντα μια σταθερή γωνία με τη λάμπα και επειδή είναι πολύ κοντά της παραμένουν στο ίδιο σημείο αφού βρίσκονται σε σύγχυση …
Αυτή είναι μια θεωρία που δυστυχώς την απέρριψα με το δικό μου σκεπτικό γιατί μέχρι οι πεταλουδίτσες να θεωρήσουν το τεχνητό φως ότι είναι το φεγγάρι και να διατηρούν σταθερή γωνία με αυτό πετώντας πάνω σε μια σπειροειδή τροχιά ταξιδεύουν κατευθείαν πάνω στο τεχνητό φως χωρίς καν να μπερδεύουν την λάμπα με το φεγγάρι αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υπόθεση γιατί δεν πετούν με προορισμό το φεγγάρι… (Ίσως να κάνω και λάθος…)
Μια άλλη θεωρία που διάβασα λέει ότι προσεγγίζουν τους φωτισμούς για να βρεθούν σε ζεστό περιβάλλον (λόγω της θερμότητας που αναπτύσσεται γύρω από την λάμπα). Από όσο γνωρίζω όμως αυτό δεν στέκει διότι αυτά τα πλασματάκια προσελκύονται περισσότερο σε υπεριώδη ακτινοβολία λαμπτήρων.
Είναι πιο ευαίσθητα σε ορισμένα μήκη κύματος του φωτός , για παράδειγμα έλκονται περισσότερο σε λευκό φως από ότι σε κίτρινο.
Η τελευταία θεωρία που βρήκα μου μοιάζει να είναι πιο πιθανή για να δώσει μια εξήγηση, λέει: Οι μικρές πεταλουδίτσες (λεπιδόπτερα) αρχικά έλκονται σε μια πηγή φωτός και πετούν κατευθείαν πάνω της, στη συνέχεια όμως φτάνοντας εκεί θα προσπαθήσουν να αποφύγουν το φως και να αναζητήσουν το σκοτάδι (ίσως επειδή είναι νυκτόβια πλάσματα!).
Αποτέλεσμα της ιδιαιτερότητας της όρασης τους, είναι ότι αντιλαμβάνονται ότι η πιο σκοτεινή περιοχή στον ουρανό είναι μερικά εκατοστά περίπου απόσταση από την φωτεινή πηγή (η αντίληψη αυτή λειτουργεί σαν μηχανισμός ασφαλείας).
Έτσι αναζητούν το πιο σκοτεινό μέρος και παραμένουν εκεί με αποτέλεσμα να κάνουν κύκλους μανιωδώς γύρω από το φως το οποίο βρίσκεται μέσα στην σκοτεινή ζώνη!!!
Μερικές φορές και εμείς οι ίδιοι γοητευόμαστε από κάποια “τεχνητά φώτα” και στριφογυρίζουμε σε βασανιστικούς κύκλους και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε εύκολα.
Ας κρατούμε στο μονοπάτι της ζωής μας και εμείς ως σταθερό σημείο αναφοράς το αληθινό φως που θα μας βοηθά να μένουμε στο σωστό δρόμο και όχι σε φαύλους κύκλους που μας κρατάνε στάσιμους!
