Την Στρατιά που συγκροτήθηκε μέσα από τα συντρίμμια της εθνικής καταστροφής του 1922 αλλά που θα μπορούσε να κρατήσει την Ανατολική Θράκη ίσως ακόμα να καταλάβει και την Κωνσταντινούπολη .
Ανασυγκρότηση που δείχνει τις δυνατότητες του λαού μας να σηκώνεται ακόμα και μετά από συντριπτικές ήττες. Η Στρατιά του Έβρου ήταν καρπός της Επανάστασης του 1922 της επανάστασης ενός στρατού και ενός λαού που ένοιωθε προδομένος.
Η Στρατιά που δεν της επετράπη να δώσει τις μάχες που ηταν έτοιμη να δώσει
Ύμνος σε στίχους Ζαχαρία Παπαντωνίου. μελοποιημένος από τον επίσης θαμμένο στην λήθη Κερκυραίο πρωτεργάτη της Εθνικής Ελληνικής Μουσικής Σχολής Γεώργιο Λαμπελέτ(1875-1945)
..
«Μπάτε συντρόφοι στο χορό
Κ’ η αυγή γλυκοχαράζει,
Τα νειάτα θέλουνε καιρό
Και τάλλα είναι μαράζι
Μοιρολογούν Θρακιώτισσες
Και Σμυρνιοπούλες κλαίνε,
Επαναστάτης είμ’ εγώ
Κ’ Εκδίκηση με λένε.
Νάμουν επάνω στις οξιές
Να με φυσά αγεράκι,
Νάμουν πουλί ν’ αγνάντευα
Τη Σμύρνη και τη Θράκη
Σε τόπο μέχουνε στενό
Κ΄ εγώ γυρεύω αέρα,
μούπαν πως φύτρωσαν μυρτιές
κατά τον Έβρο πέρα
(Γεια σας, χαρά σας, γεια σας)
Πιάστε συντρόφοι το χορό
Κ’ αυγή γλυκοχαράζει,
Σαν το γεράκι θα χυθώ
Στη Θράκη που με κράζει.
Φορεί το φέσι του ο Τσολιάς
Και το σπαθί του ζώνει,
Γεια σας, χαρά σας, τρείς φορές
Φαντάροι μοι κ’ευζώνοι.
Γεώργιος Σκλαβούνος
