Οι πρόγονοι του Αγίου Παϊσίου είχαν την προεδρεία των Φαράσων κληρονομική. Αρχικά είχαν το όνομα «ΔΙΓΕΝΉΣ». Ύστερα από προσκύνημα κάποιου προγόνου στα Ιεροσόλυμα ονομάστηκαν Χατζηδιγενής.
Οι Τούρκοι όμως για να μην ακούγεται στο ακριτικό εκείνο χωριό το ηρωικό όνομα του Διγενή Ακρίτα, υποχρέωσαν τον προπάππου του Αγίου Παισίου, τον Θεοδόσιο Χατζηδιγενή να αλλάξει επώνυμο.
Εκείνος το έκανε «Θεοδοσίου». Από εκεί έχουμε την «παλαβή φλέβα» έλεγε ο Άγιος στο Άγιον Όρος.
Ο παππούς του Αγίου λεγόταν Λουκάς. Ήταν και αυτός πρόεδρος στα Φάρασα. Γιός του Λουκά ήταν ο Πρόδρομος ο πατέρας του αγίου Παϊσίου, πρόεδρος και αυτός των Φαράσων μέχρι την Ανταλλαγή. Για γυναίκα του πήρε την Ευλογία Φράγκου.
Η μητέρα του Προδρόμου Χριστίνα (Χατζηχριστίνα), όταν χήρεψε μετακόμισε στα Άδανα, όπου είχαν μεγάλη περιουσία μέρος της οποίας νοίκιαζε κάποιος αυστριακός επιχειρηματίας.
Μια μέρα καθώς ο Πρόδρομος πολεμούσε με την ομάδα του κάποιους Τσέτες και Τούρκους, βρέθηκε μόνος περικυκλωμένος. Άφησε τότε το σκουφί του σε μια πέτρα για αντιπερισπασμό και έφυγε στα Άδανα και κατέφυγε στο σπίτι του Αυστριακού επιχειρηματία και νοικάρη τους γιατί οι τούρκοι τον επικήρυξαν.
Σήκωσαν Αυστριακή σημαία στο σπίτι και μέσω Αυστριακής Πρεσβείας στη Σμύρνη του εξασφάλισαν Διπλωματική Ασυλία σαν να ήταν Αυστριακός Διπλωμάτης μέσα στην Τουρκία. Με αυτό το χαρτί γύρισε στα Φάρασα.
Από τότε πήρε το όνομα «Εζνεπής» που στην τουρκική σημαίνει «αλλοδαπός». Έτσι έμεινε ως επώνυμο και όταν ήρθαν στην Ελλάδα τους έγραψαν Εζνεπίδης.