Κάποτε είπε στον π. Θεόφιλο που του διηγείτο όλα αυτά το εξής. Να λέγεις την Ευχή συνεχώς μέρα-νύχτα και πότε-πότε να παρακαλείς και τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ, και κείνοι θα έρχονται και θα σε σκεπάζουν με τις φτερούγες τους.
Όμως κι εσύ να φυλάγεσαι όσο μπορείς. Γι’ αυτό, ανύστακτη η προσοχή σου στους λογισμούς σου, στη γλώσσα σου, στις αισθήσεις σου. Και λέγοντας την Ευχή από το βάθος της καρδιάς σου, θα χορτάσεις Χριστόν.
Θα χορτάσεις Χριστόν, όπως είπε και κάποιος όταν κοινώνησε. Χόρτασα Χριστόν. Θεέ μου χόρτασα. ΧΟΡΤΑΣΑ. Για μέρες θα μπορώ να φωνάζω, δεν πεινώ, δεν διψώ. Χόρτασα. Μόνο όσοι το ένοιωσαν μπορούν να καταλάβουν αυτήν την λέξη. Χόρτασα.
Και μετά θα έρθουν τα γλυκά τα δάκρυα, τα χαρισματικά και θα πλημμυρίσεις από ουράνια αγαλλίαση και βεβαιωμένη την ελπίδα της σωτηρίας σου.
Μόνο στην Θεία Του μακροθυμία και ευσπλαχνία προσβλέπουμε, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς.
Οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος· ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί.
Σωστό. Ο Κύριος είναι οικτίρμων και ελεήμων. Ας προσέχουμε όλοι διότι παρακάτω λέγει επί τους φοβουμένους αυτόν. Είναι ελεήμων και μακρόθυμος αλλά όχι σε αυτούς που ζουν χωρίς φόβον και ξεδιάντροπα και μακριά από την Εκκλησία και τα Μυστήριά Της.
Ο Ορθόδοξος Χριστιανός που προσεύχεται αληθινά, που συμμετέχει στα Μυστήρια και προπαντός στην μετάνοια και στην Θεία Κοινωνία, ποτέ δεν είναι μόνος του, πάντα μαζί του είναι ο Χριστός, η Παναγία και ο Άγγελός του.
Αρκεί να λέγει την ευχή. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.
