«Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης»
Μια φορά ρώτησα τον Γέροντα:
-Επειδή έχω πολλά παιδιά δώσε μου Γέροντα μια συμβουλή.
Τότε μου είπε:
-Κοίταξε, πρέπει οι γονείς να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν ότι δεν γίνεται να ζήσουν μακριά από το Χριστό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο μοναδικός δρόμος. Παντού υπάρχει αδιέξοδο.
Είναι ανάγκη η ζωή κοντά στο Χριστό. Αυτό αν μπορέσεις και το περάσεις στα παιδιά σου, είναι η μεγαλύτερη διαπαιδαγώγηση.
Την τελευταία φορά που είδα τον Γέροντα πριν κοιμηθεί, επειδή είμαι γιατρός, του ζήτησα μια συμβουλή. Κοίταξε να δεις κάτι, μου λέει. Να προσπαθείς τους αρρώστους, μάλιστα αυτούς που έχουν βαριές παθήσεις, να τους συνδέεις με το Χριστό.
Δηλαδή, να κάνεις ό,τι μπορείς σαν γιατρός εσύ, αλλά να τους λες ότι πάνω από όλα είναι ο Χριστός. Εκείνος ρυθμίζει τα πάντα. Και τη ζωή και τις ασθένειες και το θάνατο. Εκεί να κατευθύνεις την ελπίδα τους.
Να μην κρατάς στον εαυτό σου αυτό που ανήκει στο Θεό. Ο άρρωστος θέλει κάπου να πιαστεί. Να μην πιάνεται αποκλειστικά από το γιατρό του και περιμένει απ’ αυτόν να απαλλαγεί από την ασθένειά του και να ζήσει.
Αυτό το πράγμα δεν είναι σωστό. Τους αρρώστους να τους κατευθύνεις οπωσδήποτε στο Χριστό. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά σου σαν γιατρός.