Εισήλθαμε, ήδη, στην εβδομάδα με τα περισσότερα και συγκλονιστικότερα γεγονότα που θα διαδραματιστούν, με κεντρικό πρόσωπο τον Χριστό.
Χθες, είδαμε στην ευαγγελική περικοπή του Ιωάννη, να ανασταίνει το φίλο Του, το Λάζαρο, ο οποίος πέθανε από μία ασθένεια. Ακούσαμε από τα ίδια χείλη του Χριστού να λέει ότι αυτή η ασθένεια δεν καταλήγει σε θάνατο αλλά να εμφανίσει τη δόξα του Θεού.
Στη συνάντηση του Χριστού με τη Μάρθα της υπογραμμίζει ότι ο αδερφός της θα αναστηθεί και για το πρόσωπό Του, αναφέρει ότι: «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα». Και, στη συνέχεια, διά του λόγου Του γίνεται η Ανάσταση του Λαζάρου, ο οποίος ήταν 4 μέρες μέσα στο μνημείο. Αυτό το γεγονός, είναι η προτύπωση της Ανάστασης του Χριστού σε λίγες μέρες.
Στο Απολυτίκιο της εορτής, ακούμε: «την κοινήν Ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος».
Τι μας έδωσε; Πιστοποιητικό Αναστάσεως. Γιατί να μας το δώσει; Το αξίζουμε;
Φυσικά και όχι· αλλά λόγω της άπειρης αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, μάς κοινωνεί λίγο από τη θεότητά Του.
Μάς έχει προικίσει με την Ανάστασή μας και την αιώνια ζωή και εμείς παλεύουμε και αντιμαχόμαστε για τις ελευθερίες και τα δικαιώματά μας με πορείες και διαδηλώσεις.
Μεγαλύτερο δικαίωμα από την Ανάσταση υπάρχει; Δεν υπάρχει. Είναι το ύψιστο δικαίωμα που μπορεί να έχει ο άνθρωπος.
Εμείς, χρειάζεται να κάνουμε διαδήλωση για τον εαυτό μας· να χάσουμε όλα αυτά τα οποία μας κρατάνε μακριά από το Θεό.
Το χειρότερο πράγμα, που θα μπορούσαμε να έχουμε, είναι να μην προσδωκάμε Ανάσταση. Εκεί χάνουμε τα πάντα.
Αν κάνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού, όπως έκανε η Μάρθα στο Χριστό, τότε νικήσαμε τον εαυτό μας. Όταν όμως, θέλουμε να γίνει το δικό μας θέλημα, τότε είμαστε ακόμα στην αρχή.
Αλλά, ας έρθουμε και στην σημερινή ευαγγελική περικοπή.
Σήμερα, ακούμε από την ευαγγελική διήγηση για παράθεση δείπνου προς τον Χριστό από τους συγγενείς του Λάζαρου, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την ανάσταση του συγγενή τους. Η Μαρία, αφού αγόρασε μύρο, άλειψε τα πόδια του Χριστού με αυτό και τα σκούπισε με τα μαλλιά της, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς Αυτόν.
Όμως, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης αντέδρασε που είδε αυτή την πράξη, λέγοντας: «διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;». Δεν ενδιαφερόταν για τους φτωχούς· αλλά αυτός ήταν που διαχειριζόταν το ταμείο και κρατούσε και για τον εαυτό του. Εν ολίγοις, έκλεβε από το ταμείο που του εμπιστεύθηκε ο Χριστός.
Ακούγοντας, όμως, αυτό τον λόγο, του επιτίμησε λέγοντας ότι εγώ σε λίγες μέρες θα πεθάνω και αυτή η γυναίκα προανήγγειλε την ετοιμασία του σώματος για την ταφή.
Την άλλη μέρα, ο Χριστός κάθεται σε ένα γαϊδουράκι και εισέρχεται εντός της πόλεως της Ιερουσαλήμ, όπου ο λαός Τον υποδέχεται ως βασιλέα του, κραυγάζοντας: «ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ». Με αυτή τη στάση του λαού, ήδη αρχίζουν οι αντιδράσεις από τους ιερείς εκείνης της εποχής, όπου ζητάνε τη σύλληψη του Χριστού.
Ξεκινάει, από σήμερα, ο Γολγοθάς – ο δρόμος προς το Σταυρό- για το Χριστό. Θα έρθει η παράδοση της Αναίμακτης Ευχαριστίας, η προδοσία, η σύλληψη και όλα τα επακόλουθα.
Ας γίνουμε, φέτος, συγκυρηναίοι μαζί με το Χριστό. Να είμαστε δίπλα του. Να πορευτούμε μαζί Του στο δρόμο προς το Γολγοθά. Να θάψουμε την Ανάσταση και τη Ζωή. Να ζήσουμε την επόμενη Κυριακή την Ανάστασή Του.
Καλή Ανάσταση!
Σωτήριος Θεολόγου
Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.
