” Ήταν το περασμένο Σάββατο, όταν επιστρέφαμε από τη θεία λειτουργία. Η γιαγιά μας, μετά από επιθυμία της, κοινώνησε.
Μου το είχε πει, απ’ την προηγούμενη μέρα, να την πάω να κοινωνήσει. Εγώ λίγο δυσανασχέτησα και της είπα, ότι θα την πήγαινα την Κυριακή. Δε μπορούσα πάλι το Σάββατο να ξυπνήσω νωρίς.
Ένα τηλεφώνημα όμως, λίγες ώρες αργότερα, μου υπενθύμισε ένα μνημόσυνο εκλεκτού φίλου, που θα γινόταν την επομένη, δηλαδή το Σάββατο. Είπα στη γιαγιά, ότι εντάξει θα την πήγαινα το Σάββατο τελικά στην εκκλησία.
Στο γυρισμό, – από την εκκλησία – σταματήσαμε σ’ ένα σούπερ μάρκετ να πάρουμε δύο τρία πράγματα. Καθώς ψώνιζα, πέρασα και από κει που έχουν αραδιασμένα τα ψωμιά.
Κοντοστάθηκα και είπα μέσα μου: τι να το κάνω, έχω ένα επιπλέον ψωμί στο ψυγείο. Μετά όμως, είπα, ας πάρω ακόμη ένα, να υπάρχει για τη γιαγιά που το τρώει.
Μόλις το είδε η γιαγιά, η οποία περίμενε στο αυτοκίνητο, είπε: να το δώσουμε σ’αυτόν τον κύριο, που κάθεται εκεί έξω, στην πόρτα και ζητιανεύει.
Για δευτερόλεπτα σκέφτηκα: σιγά, τώρα, μη ζήλεψε το ψωμί αυτός. Μια προκατάληψη ξεπήδησε από μέσα μου, για όλους αυτούς που ζητιανεύουν. Είναι αλήθεια ή κλαίγονται για να εισπράττουν καλούδια και χρήματα;
Αλλά, αφού το σκέφτηκε η γιαγιά μας, ας το δώσουμε, είπα. Σάββατο είναι, και όλα τα Σάββατα είναι των ψυχών! Εξ’ άλλου, σκέφτηκα και ψέμματα να λέει ο ζητιάνος, τι αξία έχει ένα ψωμί;
Το βράδυ του Σαββάτου, φιλοξενούσαμε μία φίλη μου, η οποία κοιμήθηκε στο ίδιο δωμάτιο με τη γιαγιά. Περνούσαν ωραία οι δυο τους, όταν ερχόταν.
Μέσα στον ύπνο της η φίλη μου, άκουσε τη γιαγιά να παραμιλάει δυνατά.
Εδώ να πω, πως η γιαγιά στα νιάτα της, είχε κάνει δύο εκτρώσεις ενσυνείδητα. Δε γνώριζε, πόσο μεγάλη αμαρτία είναι.
Τώρα στα γεράματα, μας έλεγε συχνά, πως βλέπει στον ύπνο της δύο παιδάκια, που κρυώνουν και ότι τα φωνάζει κοντά της.
Λοιπόν, στο παραμιλητό η γιαγιά έλεγε: ” το μαχαίρι, να το κόψω, έλα…” και άλλα μέσα στη γλώσσα της…
Η φίλη μου την ξύπνησε και τη ρώτησε τι όνειρο έβλεπε και παραμιλούσε. Και η γιαγιά είπε: ήρθαν αυτά τα δύο παιδάκια και τα έδωσα ζεστό ψωμί κ χάρηκαν!
Άμεση απάντηση… πόσο ζωντανός είναι ο Θεός, πόσο ζωντανές είναι οι ψυχές. Υπάρχουν οι ψυχές, υπάρχουν και περιμένουν…”
