Κατά τους χρόνους του εν αγίοις Πατρός ημών Σωφρονίου Ιεροσολύμων, ένας άνθρωπος που ονομάζονταν Ευτρόπιος, ζώντας χριστιανικά, εκοιμήθη. Θέλοντας να τον ενταφιάσει ο Πατριάρχης στο κοιμητήριο της Μεγάλης Εκκλησίας, βρήκαν είκοσι κληρικούς άλυτους.
Βλέποντας ο Πατριάρχης το περιστατικό απόρησε. και μη γνωρίζοντας ποιά είναι η αιτία, διέταξε όλους του κληρικούς και κοσμικούς να κάμουν αγρυπνία και παράκληση προς τον Θεό να τους φανερώσει.
Ο Θεός θαυματουργικώς άνοιξε το στόμα ενός εξ αυτών και είπε : «Όλοι εμείς ήμασταν ιερείς, και από τις φροντίδες του κόσμου, αμελούσαμε την ακολουθία μας και γι’ αυτό αφοριστήκαμε όλοι μας από τον Θεό…….
Και ο Πατριάρχης : «Πόσους χρόνους αμελήσατε την Εκκλησιαστικήν σας ακολουθία ;» Και είπε : «Είκοσι χρόνια». Τότε διέταξε ο Πατριάρχης και έκαμαν δεήσεις υπέρ εκείνων όλοι οι ιερείς και οι χριστιανοί και έγιναν εγγυητές για τις ακολουθίες που δεν έπραξαν οι άλυτοι ιερείς και έτσι λύθηκαν και οι είκοσι από τον αφορισμό.
Το λοιπόν αδελφοί ιερείς, μοναχοί και φιλόχριστοι κοσμικοί, να μην καταφρονούμε την Εκκλησιαστική μας ακολουθία. Αυτός που την αμελεί άνευ ασθενείας, καθίσταται αφορισμένος από τους άγιους Πατέρες, όπως αποδεικνύεται από τους ιερούς κανόνες και θείους νόμους.
Εσπερινός, Όρθρος, Ώρες (Πρώτη, Τρίτη, Έκτη, Ενάτη), και ο παρά του Πνευματικού καθορισμένος κανόνας και όλα αυτά πρέπει να γίνονται με αγάπη, διότι όποιος έχει έχθρα δεν πρέπει να πηγαίνει στον ναό.
Διότι λέγει ο απόστολος Παύλος, η ευχή του κατάρα ελκύει επί της κεφαλής του.
ΠΗΓΗ : «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», έτος 16ο, 1951, αριθ. 173-175, σελ. 51.