Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βενέδικτος γεννήθηκε λίγο πριν την Επανάσταση του 1821 στο χωριό Έζιοβα (ή Έζουβα ή Εζουβά), το σημερινό χωριό Δάφνη της επαρχίας Βισαλτίας των Σερρών ή στο χωριό Αμουρμέη (ή Αμούρμπεκι), σημερινό Καστανοχώρι.
Η σύγχυση για την ακριβή γενέτειρα του Αγίου είναι δικαιολογημένη, διότι στην περιοχή ανάμεσα στα δύο αυτά χωριά υπήρχε μετόχι της μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους.
Σε εφηβική ηλικία ο Άγιος πήγε μαζί με τον πατέρα του στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα, όπως ήταν φυσικό, στην ιερά μονή Κωνσταμονίτου. Εκεί ο πατέρας του Αγίου έγινε δόκιμος και στη συνέχεια εκάρη μοναχός, ενώ ο νεαρός ακόμη Βενέδικτος στάλθηκε στον Πολύγυρο, για να διδαχθεί γράμματα.
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του και είχε φθάσει σε κατάλληλη ηλικία, επέστρεψε στο μοναστήρι, για να καρεί μοναχός. Η κουρά του έγινε κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Στη μονή ο Άγιος διακόνησε επί σειρά ετών σε όλα τα διακονήματα και όταν έφθασε σε μεγάλη ηλικία χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.
Ο Άγιος Βενέδικτος, μαζί με άλλους πατέρες στάλθηκε, για τις ανάγκες της μονής, στο μετόχι της μονής που βρισκόταν έξω από την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης.
Η επανάσταση του 1821 μ.Χ., που είχε ως αποτέλεσμα ανάλογες επαναστατικές δραστηριότητες να λάβουν χώρα και στην περιοχή της Μακεδονίας με φοβερά αντίποινα από τις Τουρκικές αρχές, ανάγκασε τους μοναχούς να εγκαταλείψουν το μετόχι.
Ο Άγιος Βενέδικτος συνελήφθη από τους Τούρκους του Ρουμπούτ πασά και οδηγήθηκε σιδεροδέσμιος μεζί με αρκετούς μοναχούς από τα μετόχια της γύρω περιοχής στην Θεσσαλονίκη.
Στις 12 Ιουνίου 1821 μ.Χ., έπειτα από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίσθηκε μαζί με πολλούς μοναχούς και προεστούς των γύρω χωριών της Θεσσαλονίκης.
Τη νύχτα, μετά το μαρτύριο, σύμφωνα με τη διήγηση του Βίου, επάνω από τα άταφα λείψανα των Μαρτύρων φαινόταν ένας φωτεινός σταυρός.
Οι στρατιώτες που τα φύλαγαν, μόλις αντίκρισαν αυτό το θαύμα ξαφνιάστηκαν και το ομολόγησαν στους Χριστιανούς. Με αφορμή το θαύμα δόθηκε από τις αρχές η άδεια να ενταφιασθούν τα ιερά λείψανα των Μαρτύρων.
