«Αδύνατα! Αδύνατα είναι τα παραγγέλματα του Θεού», φωνάζουν πολλοί εκ των ανθρώπων στις ημέρες μας. «Η χριστιανική ζωή είναι ακατόρθωτη», προσθέτουν άλλοι. Επειδή συχνά πυκνά ακούεται η παραπάνω ένσταση, γι’ αυτό θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με την αναίρεση αυτής προς εδραίωση της πίστεως των χριστιανών.
Καταρχήν ας δούμε σε ποιους παρουσιάζονται αδύνατα και ακατόθωτα τα παραγγέλματα του Θεού.
Οι εντολές του Θεού εμφανίζονται ως ανεφάρμοστες στους ανθρώπους, που άφησαν τον εαυτό τους να επηρεασθεί από τις διδαχές της πλάνης, που δημιουργούν τα ποικίλα σύγχρονα αθεϊστικά και υλιστικά ρεύματα και τα οποία αναβλύζουν από περιοδικά, βιβλία, εκπομπές του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως και σκοπό τους έχουν να ψυχράνουν στις ψυχές των ανθρώπων την πίστη προς τον Χριστό, να κλονίσουν το σεβασμό προς τη χριστιανική ηθική, να τους απομακρύνουν από την Εκκλησία και το δρόμο του Θεού.
Με δύο λόγια, οι άνθρωποι που ζουν μακριά από τον Θεό εξυπηρετούν την αμαρτία, εκείνοι ισχυρίζονται ότι η χριστιανική ζωή είναι ακατόρθωτη. Και είναι αναμενόμενο αυτό. Γιατί η αμαρτία πληγώνει τη θέληση του ανθρώπου. Την εξασθενεί. Φυσικό επακόλουθο είναι στους ανθρώπους με την εξησθενημένη θέληση να παρουσιάζονται τα παραγγέλματα του Ευαγγελίου αδύνατα και ακατόρθωτα.
Νικημένοι αυτοί από τα πάθη τους είναι ανελεύθεροι και δούλοι σ’ αυτά. Γι’ αυτό και ο απόστολος Πέτρος διαπιστώνει: «Σ’ εκείνο το πάθος, από το οποίο κανείς έχει νικηθεί, σ’ αυτό έχει δουλωθεί».
Στη συνέχεια έρχεται και ο Σατανάς, ο οποίος μισεί και πολεμεί τον άνθρωπο. Και τι τους ψιθυρίζει; «Που ζείτε; Οι κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι άνθρωποι δεν είναι όπως τα παλαιά χρόνια. Ζουν διαφορετικά. Δεν βλέπετε ότι οι περισσότεροι δεν λογαριάζουν το Ευαγγέλιο;
Σεις θα αποτελείτε εξαίρεση; Άσχημα τα περνούν οι πολλοί; Δεν χαίρονται τη ζωή τους; Δεν γλεντούν τα νιάτα τους; Μη σκέπτεσθε αφύσικα και αδύνατα πράγματα. Τόσα χρόνια που ζήσατε τη ζωή του κόσμου, άσχημα περάσατε; Συνεχίστε, λοιπόν, το δρόμο σας και μη ακούτε τι λένε οι παπάδες».
Τέτοια και παρόμοια σφυρίζει στο νου των ανθρώπων ο διάβολος. Και δυστυχώς, πολλοί γίνονται θύματα του πονηρού. Τον πιστεύουν. Κι εφόσον αποδέχονται τις εισηγήσεις του πονηρού, αυτός δεν τους αφήνει να απομακρυνθούν από τη ζωή της αμαρτίας. Είναι φυσικό κατόπιν όλων αυτών η χριστιανική ζωή να τους παρουσιάζεται αδύνατη και ακατόρθωτη.
Έτσι παρατηρείτε το νέο εκείνο, που έχει επηρεασθεί από τις σύγχρονες ιδέες περί ελευθερίας, να αφήνει τον εαυτό του ανεξέλεγκτο, να παρασύρεται από την κοσμική ζωή των διασκεδάσεων με άσεμνους χορούς, ξενύχτια και ασωτίες. Είναι δούλος πλέον των προτιμήσεων και των ορέξεών του.
Υποδουλώθηκε στις απαιτήσεις της κοσμικής ζωής και των παθών. Απομακρύνθηκε από το Χριστό και την αλήθεια Του.
Πως κατόπιν αυτής της διαγωγής του να μη του φανούν ακατόρθωτα και απραγματοποίητα όσα ζητεί ο Χριστός;
Δέστε και το ναρκομανή. Το πάθος τον κατάντησε δούλο του. Γι’ αυτό τον βλέπετε να σπεύδει και να ενδίδει καθημερινά και να ζει για τα ναρκωτικά στην περίπτωση αυτή, πως θα ζήσει ζωή χριστιανική; Και πώς να μη του παρίστανται αδύνατα και απραγματοποίητα όσα απαιτεί ο Νόμος του Θεού;
Το ίδιο συμβαίνει και με όλους εκείνους, που η αμαρτία δελέασε και υπέταξε, όπως είναι ο οινοπότης, ο χαρτοπαίκτης, ο αισχροκερδής, ο σαρκολάτρης και άσωτος.
«Η Εκκλησία, η αήττητη Βασιλεία», Αρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης,
Αθήνα – Νοέμβριος 2007