Οσίου Βαρσανουφίου
Ερώτηση. Όταν μιλώ σε κάποιον για τον βίο των πατέρων και για τις απαντήσεις αυτών, μεγαλοφρονεί η καρδιά μου. Πες μου λοιπόν, πώς θα μιλήσω με ταπεινοφροσύνη; και σε ποιόν πρέπει να τα λέγω αυτά, και με ποιό σκοπό;
Απόκριση: Όταν μιλάς για τον βίο των πατέρων και για τις απαντήσεις αυτών, οφείλεις να κατακρίνεις τον εαυτό σου λέγοντας: Αλλοίμονο σε μένα, πώς αναφέρω τις αρετές των πατέρων και τίποτε δεν απόκτησα από αυτές, ούτε έφθασα σε προκοπή.
Και κάθομαι και διηγούμαι σε άλλους για να ωφεληθούν, μήπως κάποτε πραγματοποιηθεί σε μένα εκείνο που λέχθηκε από τον Απόστολο «εσύ που διδάσκεις άλλον, δε διδάσκεις τον εαυτό σου;».
Όταν λές αυτά, καυτηριάζεται η καρδιά σου και βρίσκεσαι να μιλάς με ταπείνωση. Πρέπει όμως να προσέχεις σε ποιόν μιλάς.
Αν γνωρίζεις ότι θέλει να ωφεληθεί, τότε μίλησε, αν όχι, δεν υπάρχει ανάγκη της ομιλίας (διότι έχει γραφεί, «μακάριος είναι εκείνος που μιλά σ’ αυτιά ανθρώπων που ακούουν»), μήπως ποτέ βρεθείς να παρέχεις τα άγια στους σκύλους και να ρίχνεις τα μαργαριτάρια μπροστά στους χοίρους.
Είθε ο Κύριος να σε συνετίσει, αδελφέ, ώστε να μη πλανηθείς από τον δρόμο της ταπεινώσεως.
(Βαρσανουφίου Έργα, ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Γ, σελ.297)