Δυστυχῶς, παρότι ἔχουμε τή μακρότερη –καί μάλιστα δημοκρατική– παιδεία ἀπ’ ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς, δέν ἔχουμε κατανοήσει ὅτι τό ἀπαραίτητο καύσιμο γιά νά κινηθεῖ τό ὄχημα τῆς δημοκρατίας εἶναι ἡ κατανόηση, ἡ συνεννόηση καί ὄχι τό μῖσος.
Τό μῖσος κάνει μισή μερίδα τή δημοκρατία. Ἡ δημοκρατία τῆς μισῆς μερίδας δημιούργησε τή σημερινή μας κατάντια πού δίνει «πατήματα» σέ ὅσους ἐπιβουλεύονται τήν ἱστορία καί τήν ἐθνική μας ἀκεραιότητα.
Σέ ὅλη τή μακρά διάρκεια τῆς μεταπολιτευτικῆς περιόδου ὁ Ἕλληνας ἴσως καί λόγω τοῦ πολυδιαφημισμένου διαμονίου του ὑπῆρξε ἰδανικός τύπος… κορόιδου!
Τήν πατήσαμε σέ ὅλα τά θέματα: ἐθνικά, οἰκονομικά, πνευματικά, ἠθικά.
Καί μένω στό τελευταῖο: Τό ἀνηθίκως ζῆν κηρύχθηκε ἀπελευθερωμένος τρόπος ζωῆς. Τόν τόνο σέ ὅλες τίς ἐκφράσεις τοῦ βίου μας δέν δίνει ὁ στοχαστικός, ὁ σοβαρός ἄνθρωπος· τόν δίνει ὁ… τσιρλίντερ, δηλαδή ὁ ἀρχικλακαδόρος, ὁ κράχτης. Γι’ αὐτό μᾶς κράζουν διεθνῶς.
Σαράντος Ι.Καργάκος
Ἑστία, 24/11/17