ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι’
Η αχαλίνωτη γλώσσα, συχνά μας εκθέτει και ανακόπτει την πνευματική πρόοδο.
ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΗΣ τις θορυβώδεις δημόσιες συζητήσεις, γιατί υπάρχει κίνδυνος να σε περιπλέξουν στα πράγματα του κόσμου αυτού, έστω κι αν έχεις αθώες κι αγνές διαθέσεις.
Η επιθυμία των μάταιων πραγμάτων, πολύ εύκολα και γρήγορα λερώνει την ψυχή και την αλυσοδένει.
Πόσες φορές δεν θα ήθελα να μην είχα μιλήσει, να μην είχα βρεθή στην συντροφιά εκείνη!
Αλλοίμονο! Μας αρέσει τόσο πολύ να μιλάμε, ενώ σπάνια σταματούμε χωρίς να θεωρήσουμε θιγόμενο το εγώ μας!
Με προθυμία μιλάμε πάνω σε πράγματα που μας αρέσουν, ενώ ό,τι είναι αντίθετο στις επιθυμίες μας ούτε να το αναφέρουμε θέλουμε καν.
Αλλοίμονο! Πόσο γελιώμαστε! Η προσωρινή αυτή εξωτερική ανακούφισι, εμποδίζει την ανακούφισι την εσωτερική που μόνο ο Θεός χαρίζει.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να γρηγορούμε και να προσευχόμεθα, ώστε ο καιρός να μην κυλά χωρίς σκοπό και καρπούς.
Θέλεις να μιλήσης; Σου επιτρέπεται. Πές όμως πράγματα που θα ωφελήσουν.
Όποιος αδιαφορεί για την πνευματική του πρόοδο, αφήνει ελεύθερη τη γλώσσα του.
Σοβαρές όμως και ευσεβείς συζητήσεις πάνω σε θέματα και ζητήματα πνευματικά, με πρόσωπα που έχουν σύνδεσμο με τον Θεό και τις ίδιες πνευματικές επιδιώξεις μ’ εμάς, βοηθούν πολύ στην πρόοδο προς την αγιότητα.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά.
Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ