Κάποιο Σαββατόβραδο του 1891,πήγε για πρώτη φορά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σε αγρυπνία στον Άγιο Ελισσαίο. Είχε συστάσεις από τον πατέρα Νήμφωνα ότι εκεί τελούνταν οι καλύτερες αγρυπνίες με το παλιό, ορθόδοξο αγιορείτικο τυπικό.
Το σπουδαιότερο για τον κυρ Αλέκο, μετά την ανακάλυψη του αγίου Ελισσαίου και τη συμμετοχή του στις αλησμόνητες αγρυπνίες, ήταν η γνωριμία του με τον αγαθό ιερέα του ναού, τον παπά – Νικόλα Πλανά.
Επρόκειτο πραγματικά για μια αποφασιστική στιγμή της ζωής του μεγάλου διηγηματογράφου και πιστού τέκνου της Εκκλησίας, που άφησε ανεξίτηλα χαραγμένη τη μορφή και το χαρακτήρα του στην ψυχή του.
Δημήτριος Φερούσης
